Και τώρα τον θέλεις πίσω…

Μη μας πιάνει πανικός! Σε όλες μπορεί να συμβεί. Μια μέρα ξυπνάμε και θέλουμε πίσω τον πρώην μας. Υπάρχει όμως τρόπος να τον ξανακερδίσουμε ή απλά αυτομαστιγωνόμαστε;

Λοιπόν, με τον, ας τον πούμε, Τάκη χωρίσατε πριν λίγο καιρό, μετά από μια φάση απίστευτης χαλαρότητας και χλιαρότητας, τολμώ να πω, στη σχέση σας. Κι εκεί που τις πρώτες μέρες ένιωθες μια ανακούφιση άνευ προηγούμενου, που έλεγες στις φίλες σου ότι «καλύτερα έτσι» και «πάμε γι’ άλλα» και τα λοιπά γνωστά αποφθέγματα των χωρισμών, σε χτύπησε η αλήθεια κατακούτελα!
Τον θέλεις πίσω!

Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η παραπάνω σκηνή έχει παίξει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή όλων μας. Κι είναι μια σκηνή που συνοδεύεται από πολύ πόνο, πολύ κλάμα και πολύ πρήξιμο στις φίλες μας. Συνήθως, όμως, στη συνέχεια της παραπάνω σκηνής

κάναμε αρκετά λάθος και ελάχιστα σωστά βήματα, που αντί να μας φέρουν κοντά με τον κάθε Τάκη, που θέλαμε να ξανακερδίσουμε, μας έστειλαν έτη φωτός μακριά του. Ας συγκεντρωθούμε λοιπόν, ώστε αυτή τη φορά να κάνουμε μόνο τα σωστά βήματα. Μπορεί η πολυπόθητη επανασύνδεση να μην είναι στο δικό μας χέρι, αφού τα συναισθήματα του πρώην μας μπορεί να μην είναι ίδια με τα δικά μας, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε να λέμε πως το προσπαθήσαμε σωστά!

Βουτιά προς τα μέσα
Προτού αποφασίσουμε να κάνουμε το οποιοδήποτε βήμα προς την επανασύνδεση, οφείλουμε να περάσουμε τη φάση της ενδοσκόπησης και της αυτογνωσίας. Τι μας έφερε στο στάδιο του χωρισμού; Ποια ήταν τα δικά μας λάθη; Πώς είμαστε σίγουρες πως δε θα τα ξανακάνουμε; Και το κυριότερο, γιατί τον θέλουμε πίσω; Μόλις καταφέρουμε να δώσουμε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα με πάσα ειλικρίνεια, είμαστε έτοιμες για το επόμενο βήμα.

Θαλπωρή; Κομμένη!
Ο πρόσφατος χωρισμός μας μάς άφησε με το κινητό στο χέρι να περιμένουμε ένα τηλεφώνημά του που μας ρωτά πώς είμαστε και πώς ήταν η μέρα μας. Που μας αναλύει πώς ήταν η δική του και μας μιλά για τα όποια προβλήματά του. Λοιπόν αυτή η επικοινωνία πρέπει να κοπεί. Είναι απλά ένα κατάλοιπο της θαλπωρής και της γαλήνης που η σχέση μας πρόσφερε και στους δύο και αποτελεί τροχοπέδη στην όποια προσπάθειά μας να τον κερδίσουμε πίσω. Σκεφτείτε το λίγο, αν έχει την αγάπη μας και το ενδιαφέρον μας ακόμα και όντας ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, πώς μπορεί να συνειδητοποιήσει πως η σχέση μας του λείπει; Η απόσταση και η απουσία είναι κάτι που θα κάνει καλό και στους δύο, αφού θα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τη συνέπεια της απόφασής μας να χωρίσουμε. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το να ζούμε χωρίς τον άλλο. Δεν μπορούμε να ανατρέψουμε μια απόφαση, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε τις συνέπειες της, έτσι δεν είναι;

Παρακάλια; No way!
Βαθιά μέσα μας θέλουμε να συρθούμε στα πόδια του και να του πούμε την αλήστου μνήμης ατάκα από τα Κόκκινα Φανάρια: «Ντορή, μη φύγεις, θα φαρμακωθώ». Βαθιά μέσα μας, όμως, ξέρουμε, επίσης, πως κάτι τέτοιο θα είναι μοιραίο λάθος. Καταρχήν γιατί προσβάλει την αξιοπρέπειά μας. Αλλά ακόμα κι αν ανήκουμε στην κατηγορία των γυναικών που θεωρούν πως στον έρωτα δε χωρά αξιοπρέπεια, το να παρακαλέσουμε κάποιον να είναι μαζί μας είναι το χείριστο λάθος και για έναν ακόμα λόγο. Χάνει το ενδιαφέρον του!

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο άνδρας «πάσχει» από το σύνδρομο του κυνηγού. Αν ένα τρισχαριτωμένο λαγουδάκι έμπαινε στο πιάτο του κυνηγού του, νομίζετε ότι ο τελευταίος θα ενδιαφερόταν να το κυνηγήσει; Ο σεβασμός στην απόφαση του χωρισμού και ο συμβιβασμός με αυτόν (έστω και φαινομενικά) είναι ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε στον πρώην μας ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν, όπως άλλωστε ζούσαμε και πριν τον γνωρίσουμε. Όχι μόνο είναι μια αλήθεια που θα μας κάνει καλό να τη συνειδητοποιήσουμε, αλλά του εξάπτει το ενδιαφέρον να μας κατακτήσει εκείνος από την αρχή!

Ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας
Όσο είμαστε απορροφημένες στη σχέση μας, πιθανώς ξεχάσαμε τα κομμάτια του εαυτού μας που μας γέμιζαν ενδιαφέρον και όρεξη για δημιουργία και ζωή. Ας ξαναβρούμε λοιπόν τα δικά μας ενδιαφέροντα, τις δικές μας αποκλειστικές γνωριμίες και χαρές κι ας επικεντρωθούμε στο να αντλήσουμε από αυτές όλα όσα μας γέμιζαν, πριν τον γνωρίσουμε. Όχι μόνο η ανανέωσή μας θα τον κάνει να αναρωτηθεί τι κάνουμε και περνάμε τόσο καλά (οπότε και αμέσως θα ξαναμπεί σε mode κατακτητή), αλλά θα μας βοηθήσει να βρούμε την ισορροπία που λείπει τον τελευταίο καιρό από τη ζωή μας.

Μάλιστα είναι πολύ πιθανόν, «επιστρέφοντας» στον εαυτό μας, να συνειδητοποιήσουμε ότι το παρελθόν δε μας καλύπτει πια, άρα ούτε και εκείνος. Κι έτσι προτού καν ξαναγυρίσει… να τον ξεπεράσουμε!