Χαστούκι στη γυναίκα του σήμερα!
Πήρε μόλις ένα διαπληκτισμό και λίγα δευτερόλεπτα, για να πάρει αυτή η σκηνή της πολιτικής βίας σάρκα και υπόσταση. Και τα λίγα αυτά δευτερόλεπτα αποτέλεσαν ένα ισχυρό και ηχηρό χαστούκι προς τη δημοκρατία και προς την ανάμιξη των γυναικών στα κοινά. Ναι, η αλήθεια είναι πως η κα Κανέλλη είναι γνωστή για τον εριστικό τρόπο που τοποθετείται απέναντι στα επιχειρήματα των συνομιλητών της στα τηλεοπτικά στούντιο και ναι, η κα Δούρου πράγματι αναφέρθηκε σε ένα προσωπικό ζήτημα του κου Κασιδιάρη κατά τη συγκεκριμένη συζήτηση, αλλά ο πολιτικός πολιτισμός και η κοινή λογική δεν μπορούν να χωρέσουν την αντίδραση του εκπροσώπου τύπου της Χρυσής Αυγής. Πόσο μάλλον όταν αυτός, καλά εκπαιδευμένος στις πολεμικές τέχνες, επικαλείται ως επιχείρημα, μέσω του διαδικτύου μία μέρα μετά το συμβάν, τη νόμιμη άμυνα απέναντι σ’ ένα «χτύπημα» της Λιάνας Κανέλλη με το φύλλο της κομματικής της εφημερίδας.
Το σοκ, όμως, δε θα σταματούσε στα λίγα δευτερόλεπτα τηλεοπτικού υλικού και ας έπαιζαν σε συνεχές repeat σε κάθε εκπομπή τις επόμενες ημέρες. Το σοκ θα γιγαντωνόταν στο διαδίκτυο. Εκεί όπου στην προσωπική σελίδα του Ηλία Κασιδιάρη στο Facebook, τα σχόλια πήραν φωτιά. Και στη μεγάλη πλειονότητά τους εξέφραζαν ένα ακριβώς πράγμα: «Καλά τους έκανες! Να πάνε να πλύνουν κάνα πιάτο». Και τα εξωφρενικά αυτά σχόλια γίνονταν όχι μόνο από άντρες, αλλά και από γυναίκες. Εξάλλου ο εμπαιγμός των γυναικών της πολιτικής σκηνής φάνηκε και από τις δηλώσεις του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου σε κυπριακό τηλεοπτικό δίκτυο. «Θέλανε ισότητα», δήλωσε σαρκαστικά ο «αρχηγός». Τι έγινε στην κοντινή κοινωνία της Ελλάδας; Πότε και πώς η βία έγινε αποδεκτή, ακόμα κι όταν κατευθύνεται σε γυναίκες; Και το κυριότερο, πόσο μακριά από εμάς βρίσκεται η άνοδος των άκρων;
Το χαστούκι του ακροδεξιού Ηλία Κασιδιάρη στην ακροαριστερή Λιάνα Κανέλη και το ποτήρι νερό που εκσφενδονίστηκε στην επίσης αριστερή Ρένα Δούρου, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν μια συνηθισμένη εκδήλωση βίας κατά πολιτικών προσώπων στην Ελλάδα, απ’ όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση. Ωστόσο ήταν πρωτόγνωρη, αφού ποτέ έως τώρα η βία δεν ασκείτο από άλλο πολιτικό πρόσωπο και μάλιστα με σαφή σεξιστικά μηνύματα, αλλά από κάποιους, οδηγημένους από τυφλή οργή, πολίτες.
Οι θέσεις της Χρυσής Αυγής για τη γυναίκα
Οι θέσεις του κόμματος, όπως παρουσιάζονταν και στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής, προτού αυτή αναρτηθεί σε νέα διεύθυνση και με ανανεωμένο σχεδιασμό, αλλά και όπως παραμένουν στη σελίδα του μετώπου γυναικών της Χρυσής Αυγής, με τον καθόλα ενδεικτικό τίτλο white women front, με μία λέξη μπορούν να περιγραφούν: Σκοταδισμός.
Σε σημεία του ιδεολογικού κειμένου των γυναικών της Χρυσής Αυγής βρίσκουμε όρους όπως «φεμινιστική πανούκλα», αλλά και αναφορές στο «καθήκον» της μητρότητας, αφού η μητρότητα για τη Χρυσή Αυγή δεν είναι ελεύθερη επιλογή, αλλά υποχρέωση.
«Σεβόμαστε το σημαντικότατο ρόλο της γυναίκας μέσα στη ζωή, στεκόμαστε όμως πολέμιοι στο ρόλο που έχει αποδοθεί στη γυναίκα στη σημερινή εξισωτική εποχή, η οποία χαρακτηρίζεται ως φεμινιστική. Μια εποχή, όπου η κίβδηλη ισότητα των δύο φύλων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε αξίες όπως της οικογένειας, της μητρότητας και της οικοδέσποινας γκρεμίζονται, για να θεμελιωθούν στη θέση τους άλλες πολύ κατωτέρας σημασίας και ποιότητας», αναφέρει χαρακτηριστικά το ιδεολογικό κείμενο, για να συνεχίσει: «Η υποτιθέμενη απελευθέρωση της γυναίκας την αποπροσανατόλισε και από την πραγματική ουσία του ύψιστου ρόλου της, τη Μητρότητα. Δηλαδή την υποχρέωση και την ύπατη τιμή να φέρει στον κόσμο και ν’ αναθρέψει τα νέα βλαστάρια στο κορμό της Φυλής, ώστε να γεφυρώσει μέσω του παρόντος, το παρελθόν και το μέλλον. Πιστεύουμε ότι η Μητρότητα είναι ένα ιερότατο καθήκον»
Τέλος στο ίδιο κείμενο μπορούμε να διαβάσουμε: «Εμείς οι Ελληνίδες, μέλη του Λαϊκού Συνδέσμου, έχοντας βαθύτατη συναίσθηση της καταστροφής που επιφέρει το φεμινιστικό πνεύμα της εποχής μας, είμαστε ενάντια σε κάθε λογής διακηρύξεις για την ισότητα των δύο φύλων».
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που στις συγκεντρώσεις της Χρυσής Αυγής είναι έντονη η αριθμητική υπεροχή των ανδρών στο ακροατήριο, ιδιαίτερα δε των ανδρών που με τα κοντοκουρεμένα τους μαλλιά και τη στάση προσοχής, στην οποία ακούν τον αρχηγό τους, όσο και να επιθυμούν να αποτινάξουν από πάνω τους την ταμπέλα του «νεοναζί» δεν πείθουν ιδιαίτερα. Μόνη υποχρέωση της γυναίκας της Χρυσής Αυγής, άλλωστε, δεν είναι το να παλεύει, για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής της και των οικείων της, δεν είναι να παλεύει για τα δικαιώματά της στη μόρφωση, δεν είναι να παλεύει για να ανατρέψει τα κακώς κείμενα στον τόπο της και να οικοδομήσει μια καινούργια δικαιότερη και καλύτερη πραγματικότητα. Όχι, ο ρόλος της περιορίζεται στο να ανατρέφει του «αγωνιστές» της Χρυσής Αυγής, τα «βλαστάρια της φυλής» και μάλιστα «με πρότυπα ανδρείων πολεμιστών, που θα στηρίζονται στις προαιώνιες αξίες του Ελληνισμού» και κόντρα στη «φεμινιστική πανούκλα» των ημερών. Κι έπειτα να αφήσει τη σωτηρία της στους «πολεμιστές» που ανάθρεψε. Κάνει αναφορές στις Σπαρτιάτισσες η Χρυσή Αυγή, ως πρότυπα μονάδας ανατροφής πολεμιστών, αλλά αφήνει εκτός τις μορφωμένες και με (κρυφή έστω) συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα μέσα από τις ελεύθερες συζητήσεις και την παρουσία τους στις συνάξεις των ανδρών, Αθηναίες Εταίρες.
Δεν είναι δύσκολο, λοιπόν, να φανταστούμε την αντιμετώπιση του διαμορφωμένου από τα 18 του χρόνια μέσα στους κόλπους της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, απέναντι στις συνομιλήτριές του και συναδέλφους πολιτικούς Λιάνα Κανέλη και Ρένα Δούρου, πόσο μάλλον που (εκτός του ότι δεν περιορίζονται στο ρόλο της μητρότητας!) οι δύο γυναίκες αντιπροσωπεύουν το άλλο άκρο της ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής, η μία το χώρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με τις πολιτικές ανοχής και δικαιωμάτων προς τους μετανάστες και την πιο «χαλαρή» αντιμετώπιση στα εθνικά ζητήματα, η άλλη. Ήταν η ιδεολογία που έβαλε το ποτήρι νερό στο χέρι του Ηλία Κασιδιάρη άραγε ή η ευκαιρία να αποδείξει ότι η Χρυσή Αυγή όντως θα φέρει φόβο στους πολιτικούς του «συστήματος» με άλλα μέσα; Δε θα μάθουμε ποια είναι η αλήθεια. Ωστόσο αυτό που γνωρίζουμε είναι οι αναχρονιστικές θέσεις του ακροδεξιού κόμματος για τη γυναίκα, η χωρίς δισταγμό άσκηση πράξεων βίας απέναντι σε γυναίκες, αλλά και το άκρως ανησυχητικό φαινόμενο, οι γυναίκες να λειτουργούν ως χειροκροτητές της βίας ενάντια στο φύλο τους, με τα σχόλια επιδοκιμασίας προς τον Ηλία Κασιδιάρη.
Το ξέσπασμα της βίας και η Άνοδος της Χρυσής Αυγής
Στην Ελλάδα, ο κόσμος δεν περίμενε τι θα συμβεί, όταν άκουγε πριν λίγα χρόνια τον τότε Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή να λέει πως η παγκόσμια οικονομική κρίση δε θα πλήξει έντονα την Ελλάδα ή το μετέπειτα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να λέει το περίφημο «Λεφτά Υπάρχουν». Νιώθοντας ότι τον κορόιδεψαν, ότι τον πρόδωσαν, τα ίδια πρόσωπα στα οποία εμπιστεύθηκε το μέλλον της χώρας του, ένιωσε οργή, και άρχισε να μουντζώνει το κτίριο της Βουλής, να γιουχάρει και να γιαουρτώνει τους πολιτικούς του, να προπηλακίζει σε διαδηλώσεις πρώην υπουργούς, κι όλα αυτά σ’ ένα κλίμα δυσβάσταχτων οικονομικών μέτρων και καλπάζουσας ανεργίας και αβεβαιότητας για την επιβίωσή του με όρους αξιοπρέπειας. Ένα γενικότερο κλίμα που δεν αφήνει πολλή ενέργεια για αυτοκριτική, όταν πρέπει να εξασφαλίσεις με αγωνιώδη τρόπο τα προς το ζην και τα προς το «πληρώνειν», αδίκως σε πολλές περιπτώσεις, σπασμένα του κράτους και του χρέους.
Στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μιλούσαν για απαξίωση του πολιτικού συστήματος, για οργή του λαού, αλλά δεν αναφέρονταν ιδιαίτερα στη βία που υπέθαλπαν οι πράξεις και οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ο κόσμος της χώρας, στις αναφορές του σε πολιτικά πρόσωπα και καταστάσεις. Έτσι η λεκτική και πραγματική πολιτική βία έγινε κάτι το ανεκτό, το πραγματικό, το καθημερινό και μετά από κάποιους μήνες δε σόκαρε κανένα η υποβοηθούμενη από τον πατέρα του μούντζα ενός τρίχρονου στη Βουλή, που κυκλοφορούσε σε φωτογραφίες.
Στο υφέρπον κλίμα της βίας βρήκε χώρο να απευθυνθεί ένα ακραίο κόμμα, που υπόσχεται να δώσει στον πολιτικό κόσμο το φόβο που νιώθουν καθημερινά οι πολίτες για το τι τους ξημερώνει. Ένα κόμμα που εισήλθε στην πολιτική ζωή, μετά από χρόνια δράσης στο περιθώριο, μέσα από την προσπάθειά του να εισχωρήσει στην κοινωνική ζωή, προσφέροντας προστασία σε πολίτες που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές, κυρίως στην Αθήνα, καλύπτοντας τα κενά της κατακερματισμένης από το πάγωμα προσλήψεων αστυνομίας, κερδίζοντας ψήφους χιλιάδων πολιτών. Ένα κόμμα που φιλοξενεί στους κόλπους του μέλη που υπακούουν τυφλά στον Αρχηγό του, τον Νίκο Μιχαλολιάκο, που μόλις πρόσφατα αρνήθηκε ότι υπήρχαν νεκροί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, ότι υπήρχαν φούρνοι στο Άουσβιτς και δήλωσε σε ανοιχτή συγκέντρωση ότι η Ελλάδα ποτέ δε σώθηκε από τις εκλογές, ενώ είδε προκοπή την εποχή της χούντας των Συνταγματαρχών. Το κόμμα αυτό είναι η Χρυσή Αυγή. Και εκπρόσωπος τύπου του, «πρωτοπαλίκαρο» του ίδιου του Ν. Μιχαλολιάκου είναι ο –υπόδικος εκτός των άλλων- Ηλίας Κασιδιάρης.
Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, η οργή του κόσμου εκδηλώθηκε με ψήφο διαμαρτυρίας προς πάσα αντιμνημονιακή κατεύθυνση. Ήταν στ’ αλήθεια ένα άνευ προηγουμένου εκλογικό αποτέλεσμα, για τα χρόνια της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Αλλά είναι ανησυχητικό το πώς ο ίδιος κόσμος που επιτέλους έσπασε το δίπολο του δικομματισμού, αναδεικνύοντας τον αριστερό Σύριζα σε δεύτερο κόμμα, έβαλε στη Βουλή των Ελλήνων, αυξάνοντας εντυπωσιακά τα ποσοστά της, την Ακροδεξιά, Εθνικιστική, όπως θέλει να αποκαλείται, «φασιστική», όπως αποκάλυψαν τις επόμενες ημέρες, συμπεριφορές των μελών της, Χρυσή Αυγή.
Σήμερα το στοίχημα παίζεται για τη Χρυσή Αυγή. Είναι αρκετοί που μετά το περίφημο «Εγέρθητι» προς τους δημοσιογράφους τη νύχτα των εκλογών και τον ξυλοδαρμό της Λιάνας Κανέλλη, ξανασκέφτηκαν τη δύναμη της ψήφου τους και το πού θα την κατευθύνουν. Αλλά τι γίνεται με τους χιλιάδες, που όπως φάνηκε στο διαδίκτυο, υπερηφανεύονται για τη βίαιη αυτή συμπεριφορά; Ένα είναι γεγονός. Όσοι σήμερα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή, ξέρουν πια τι ψηφίζουν, δεν το κάνουν για απλή διαμαρτυρία. Και θα αποτελέσουν τον αυριανό, σταθερό πυρήνα του κόμματος, που δεν πιστεύει ότι η χώρα σώθηκε ποτέ από εκλογές και παρ’ όλα αυτά καλείται να υπηρετήσει τη δημοκρατία. Που δεν πιστεύει σε κανενός είδους ισότητα. Η σκιά της Βίας, πέφτει στην Ελλάδα. Εδώ;
Στο δικό μας έδαφος
Η Χρυσή Αυγή διατηρεί πυρήνα και στην Κύπρο, ενώ αδελφικό προς τη Χρυσή Αυγή είναι το κίνημα του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (ΕΛΑΜ) που εδράζει στην Κύπρο. Μάλιστα το ΕΛΑΜ προέβη και σε ανακοίνωση για το περιστατικό του μπουγελώματος της Ρένας Δούρου και του έντονου προπηλακισμού της Λιάνας Κανέλλη από τον Εκπρόσωπο Τύπου της Χρυσής Αυγής, κάνοντας λόγο για προσβολές ενάντια στον κ. Κασιδιάρη που οδήγησαν στο περιστατικό, μη καταδικάζοντας τη βίαιη πράξη του, αλλά αντίθετα μιλώντας για αφορμή την οποία βρήκε το «βρώμικο των ΜΜΕ να χύσει τόνους χολής και λάσπης κόντρα στη Χρυσή Αυγή».
Σε μία μίνι έρευνα στον ιστότοπο του ΕΛΑΜ, βρίσκει κανείς κι εδώ τους μύδρους κατά του φεμινισμού που συνάντησε και στα ιδεολογικά κείμενα του μετώπου γυναικών της Χρυσής Αυγής. Στην Ελλάδα του 2012, το «αυγό του φιδιού» μάλλον «έσκασε» και έκανε περισσότερο αισθητή την παρουσία του με χαστούκια και μπουγελώματα σε γυναίκες. Εδώ ας ελπίσουμε ότι το παράδειγμα της Ελλάδας θα λειτουργήσει αποτρεπτικά προτού «γκριζάρει» το μέλλον των γυναικών.
Της Λίας Παπαϊωάννου
0 comments