Αναποφάσιστοι...

Είστε αναποφάσιστοι; Δυσκολεύεστε τρομερά για να διαλέξετε ένα δρόμο, όταν βρίσκεστε μπροστά σε κάποιο από τα πολλά σταυροδρόμια της ζωής;

Αν συμβαίνει αυτό και παραδεχτείτε ότι είστε διστακτικοί και αναποφάσιστοι, τότε θα ζηλεύετε και εσείς όπως όλοι οι ομοιοπαθείς σας τους εκπληκτικά δυνατούς εκείνους ανθρώπους, που αποφασίζουν μέσα σε δευτερόλεπτα για τις τύχες επιχειρήσεων, ανθρώπων, κυβερνήσεων και λαών. Πράγματι για αυτούς η λύση σε ένα πρόβλημα δεν είναι αφορμή για πανικό, αλλά ευκαιρία να δείξουν τις ικανότητές τους.

Το κακό με τους αναποφάσιστους και τις αναποφάσιστες είναι πως ξέρουν καλά από τι «πάσχουν», αλλά δεν μπορούν να θεραπευθούν. Στην αρχή πείθουν τον εαυτό τους ότι για να πάρει κανείς μια απόφαση, ιδιαίτερα όταν είναι σημαντική, χρειάζεται σκέψη, ζύγισμα και προπαντός χρόνο. Όταν περάσει όμως καιρός και δεν έχουν καταλήξει ακόμα πουθενά, τότε παραδέχονται ότι δε φταίει κανείς και τίποτα εκτός από τους ίδιους που άφησαν τη διστακτικότητά τους να τους γίνει πραγματική τροχοπέδη.

Γιατί αλήθεια οι αποφάσεις και κυρίως οι σοβαρές δεν είναι υποχρεωτικές να καταλήξουν σε οδυνηρές εμπειρίες, αλλά συχνά αποτελούν την αφετηρία για την επιτυχία και την πρόοδο. Σου δίνουν τη δυνατότητα ή και σε αναγκάζουν να κινηθείς, να βελτιωθείς και να κάνεις αλλαγές. Βέβαια όχι προς το καλύτερο. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Αν αρνηθείς να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου και να την κατευθύνεις εσύ αντί να την αφήσεις στην τύχη, στο χρόνο, στους άλλους, είναι σαν να αποφασίζεις έμμεσα ότι αποφεύγεις το χειρότερο, αλλά χάνεις οριστικά και το καλύτερο. Έτσι η ζωή σου θα είναι ίσως πιο απλή, αλλά και πιο φτωχή και πιο αδιάφορη.

Οπωσδήποτε η αναποφασιστικότητα ως στοιχείο της προσωπικότητάς μας δεν ξεκινάει πάντα από τα παιδικά μας χρόνια και από τον τρόπο με τον οποίο μας ανάθρεψαν οι γονείς μας. Σε πολλές περιπτώσεις πηγάζει από την ανάγκη μας για τελειότητα, από την αναζήτηση του ιδανικού.

Τώρα βέβαια για να μην μπερδεύουμε τα πράγματα, όλοι μας παθαίνουμε κρίσεις αναποφασιστικότητας και δεν υπάρχει σε αυτό τίποτα το περίεργο. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να πάρουν τις μεγαλύτερες αποφάσεις, πέφτουν όμως σε δίλημμα όταν σκέπτονται τι να μαγειρέψουν για την Κυριακή το μεσημέρι, τι γραβάτα να φορέσουν, ποιο έργο να δουν στον κινηματογράφο.

Και τέλος οι αναποφάσιστοι μην ξεχνάτε πως αν κάνετε λάθος, το χειρότερο που μπορούν να πουν για σας είναι… πως κάνατε λάθος… Δεν είναι το χειρότερο αμάρτημα στον κόσμο και συνήθως δεν είναι ούτε ανεπανόρθωτο, ούτε μοιραίο. Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Το χειρότερο από όλα είναι να βασανίζεστε χρόνια με την ιδέα ενός συγκεκριμένου σφάλματος και να φθείρεστε από τύψεις. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι αυτό που νομίζει σωστό τη συγκεκριμένη στιγμή. Προσπαθήστε να κάνετε και εσείς το ίδιο.

Της Στέλλας Σουρμελή