Δώρος Κυριακίδης: «Το χειροκρότημα είναι η επιβράβευση του καλλιτέχνη»

Δώρος Κυριακίδης. Απλός, ευθύς, χαμηλών τόνων. Ένας καλλιτέχνης που λέει τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς φόβο και πάθος. Η κουβέντα μαζί του σε ευχαριστεί και σε ταξιδεύει στο δικό του όμορφο κόσμο. Φαίνεται πως η συναναστροφή του με τα παιδιά, μέσα από το παιδικό θέατρο, του έχει αφήσει αναλλοίωτη την παιδικότητά του. 


Ε: Στη ζωή ενός ηθοποιού, όπως και σε όλα τα επαγγέλματα,  υπάρχουν και οι ευκολίες και οι δυσκολίες. Πώς ήταν η δική σου μέχρι σήμερα;
Α: Και με τις δυσκολίες, αλλά και τις ευκολίες. Στο ξεκίνημά μου δεν υπήρχε η πολυφωνία, οπόταν αν συνεργαζόσουνα με το ΡΙΚ, όπως και έγινε, γινόσουν αμέσως γνωστός. Δυσκολίες υπήρχαν στο χώρο του θεάτρου που δουλεύαμε με αντίξοες συνθήκες. Παίζαμε σε τριτοκοσμικά θέατρα και σινεμά, αλλά έτσι κρατήθηκε το σημερινό κυπριακό θέατρο.

Ε: Έχεις μετανιώσει ποτέ για αυτό που κανείς;
Α: Πολλές φορές, αλλά ξαφνικά έρχεται μια επιτυχία και τα ξεχνάς όλα.

Ε: Τι είναι αυτό που σε κάνει να συνεχίζεις όλα αυτά τα χρόνια;
Α: Η αγάπη του κόσμου (γονείς και παιδιά) και η αγάπη μου για το παιδικό θέατρο που υπηρετώ, αλλά και για το θέατρο γενικότερα.

Ε: Ποια συνεργασία θεωρείς την πιο σημαντική στην καριέρα σου;
Α: Η συνεργασία μου με το Νίκο Χαραλάμπους στις Ικέτιδες και στους Βατράχους, δύο παραγωγές κάτω από την ομπρέλα του ΘΟΚ. Και φυσικά η συνεργασία μου με το Κώστα Σχοινιού στην παιδική μας σκηνή.

Ε: Τι άλλο σε ενδιαφέρει εκτός από το θέατρο;
Α: Αν εννοείτε τηλεόραση, θα με ενδιέφερε μόνο συνεργασία στην παιδική ζώνη σαν παραγωγός. Επίσης αγαπώ πολύ το ραδιόφωνο που είχα την τύχη να ασχοληθώ τη δεκαετία του ΄80.



Ε: Με ποιο σκεπτικό ίδρυσες την Παιδική σκηνή Δώρου Κυριακίδη;
Α: Η παιδική σκηνή ιδρύθηκε το 1986 και ο μόνος λόγος που ιδρύθηκε ήταν η μεγάλη αγάπη των παιδιών προς το άτομό μου μέσω της τηλεόρασης. Μοναδικός σκοπός να έρθω όσο τον δυνατόν πιο κοντά στα παιδιά.

Ε: Τι σου έχουν δώσει και τι σου έχουν πάρει τα παιδιά;
Α: Τα παιδιά μου έχουν δώσει ΑΓΑΠΗ - ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ, με βοήθησαν να κρατήσω ζωντανό το μικρό παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας και να αισθάνομαι πάντα παιδί. Εγώ απλά τους έδωσα την αγάπη μου και θυσίασα την οποιαδήποτε άλλη καριέρα θα μπορούσα να είχα στο θέατρο.

Ε: Έχεις διδαχθεί κάτι από τα παιδιά και αν ναι, ποιο είναι αυτό;
Α: Τα παιδιά είναι ο πιο δύσκολος και απαιτητικός θεατής. Οπόταν αναγκαστικά σαν ηθοποιός δεν μπορείς ποτέ να εφησυχάσεις απάνω στη σκηνή. Με έμαθαν να σέβομαι το κοινό μου.

Ε: Μίλησέ μας λίγο για την τωρινή θεατρική σας παράσταση και τι άλλο ετοιμάζετε.
Α: Θεατρικά αυτή την περίοδο παίζουμε το έργο «ΠΟΙΟΣ ΑΠΗΓΑΓΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑΚΗ». Μια κωμωδία με πολύ γέλιο, δράση και όμορφα μηνύματα για τα παιδιά, αλλά και τους μεγάλους. 17 Νοεμβρίου, Σάββατο, θα είμαστε στο Δημοτικό Θέατρο Αγίου Αθανασίου για τα παιδιά της Λεμεσού, στις 4μ.μ  Και την Κυριακή, 18 Νοεμβρίου, στο ΠΑΝΘΕΟΝ -ΛΕΥΚΩΣΙΑ. Στις 10.45 το πρωί η τελευταία παράσταση. Ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για το νέο μας έργο, που η πρεμιέρα του θα είναι στις 13 του Γενάρη, με τίτλο  «Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ».

Ε: Τελευταία απολαμβάνουμε αξιόλογες ελληνικές ταινίες. Πώς βλέπεις το ελληνικό σινεμά του σήμερα και αν θα ήθελες να συμμετάσχεις σε μια από αυτές;
Α: Εδώ θα διαφωνήσω μαζί σας. Είμαι λάτρης του παλιού, καλού ελληνικού κινηματογράφου που αν γινότανε να ξανάρθει πίσω, θα ήταν μεγάλη μου τιμή να ήμουν έστω και σε μία ταινία του. Κατά τη γνώμη μου, φεύγοντας η Αλίκη, η Τζένη, η Μελίνα, η Λαμπέτη, ο Κούρκουλος, ο Παπαμιχαήλ, ο Σταυρίδης και τόσοι άλλοι πήραν μαζί τους και τον ελληνικό κινηματογράφο.

Ε: Παίρνεις αποφάσεις για την καριέρα σου λογαριάζοντας μόνο τον εαυτό σου;
Α: Παλιά ίσως, τώρα όχι πια. Τόπος στα νιάτα.

Ε: Οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν πως την καλή ερμηνεία την κάνουν πρωτίστως το ταλέντο του ηθοποιού και κατά δεύτερο λόγο η σκηνοθετική καθοδήγηση. Εσύ σκηνοθετείς επίσης. Τι έχεις να πεις για αυτό;
Α: Το ταλέντο είναι το Α  και το Ω στο επάγγελμά μας. Μετά ακολουθούν όλα τα άλλα. Δεν ανέχομαι τους ατάλαντους και τις μετριότητες σε οποιοδήποτε επάγγελμα ... πόσο μάλλον στο θέατρο.

Ε: Πότε ήταν η τελευταία φορά που συμμετείχες σε τηλεοπτικό σήριαλ; Και αν θα ήθελες να λάβεις μέρος σε κάποιο.
Α: Σε σήριαλ έχω παίξει μόνο μία φορά και ίσως να ήταν από τα πρώτα της κυπριακής τηλεόρασης. Λεγόταν «Βουνό μου Πενταδάκτυλε», σε σκηνοθεσία Κύρου Ρωσσίδη. Μετά αφοσιώθηκα σαν παρουσιαστής στις παιδικές εκπομπές της τηλεόρασης. Όχι δε θα με ενδιέφερε με αυτό το αλαλούμ που γίνεται να παίξω, που προσπαθείς να διακρίνεις πόσοι είναι οι επαγγελματίες και πόσοι οι ερασιτέχνες που παίζουν. Το χρόνο  που θα έχανα, για να περιμένω να έρθει η ώρα να γυριστεί μια σκηνή που θα λαμβάνω μέρος, προτιμώ να το σπαταλήσω στη δουλειά μου, με πολύ μεγαλύτερο κέρδος. Δεν έχω το ψώνιο στο να εμφανιστώ στην τηλεόραση.

Ε: Τι είναι «ξένο» για το χώρο σου και σε προβληματίζει;
Α: Οι αλεξιπτωτιστές. Αυτοί δηλαδή που εισβάλλουν στο χώρο σου για ένα διάστημα τριών - έξι μηνών, μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν τι άλλο να κάνουν και αποφασίζουν να ανεβάσουν ένα παιδικό έργο, αλλά τη ζημιά τους την κάνουν με την ανευθυνότητά τους. Επίσης η εισβολή τόσο στο θέατρο, όσο και στην τηλεόραση ερασιτεχνών και η εισβολή ατάλαντων ηθοποιών, που δυστυχώς κατέχουν δίπλωμα δραματικής σχολής.

Ε: Τι ωθεί έναν άνθρωπο να βγει στο σανίδι;
Α: Σίγουρα η αγάπη του προς το θέατρο.

Ε: Η ενέργεια του κοινού παίζει ρόλο; Υπάρχει καλό και κακό κοινό;
Α: Δεν υπάρχει καλό και κακό κοινό. Υπάρχει δύσκολο και εύκολο κοινό. Όταν έχεις κάτω στην πλατεία δύσκολο κοινό, αναγκάζεσαι να διπλασιάσεις την προσπάθειά σου για να το κερδίσεις και όταν υπάρχει εύκολο κοινό (το λέει και η λέξη), τα πράγματα είναι πιο εύκολα.

Ε: Όταν πέφτει η αυλαία, πολλοί μιλάνε για κενό. Τι συναισθήματα βιώνει ένας ηθοποιός;
Α: Ακριβώς όπως το είπατε, ένα απόλυτο κενό και επιστρέφεις πίσω στην πραγματικότητα.

Ε: Ποιος είναι ο ρόλος του χειροκροτήματος;
Α: Το χειροκρότημα είναι η επιβράβευση του καλλιτέχνη. Αυτό που λένε δώσε στον καλλιτέχνη χειροκρότημα και πάρε του την ψυχή, αυτό είναι αλήθεια.!!!

Ε: Είσαι ένας άνθρωπος που το έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές ότι αγαπάει πολύ τη δουλειά του. Τελικά το να είσαι καλλιτέχνης τι προσφέρει σε έναν άνθρωπο και τι του παίρνει;
Α: Το να είσαι καλλιτέχνης σου δίνει πολλές χαρές, αλλά και πολλές λύπες και σου παίρνει την προσωπική σου ζωή. Ένας καλλιτέχνης πιστεύω δεν έχει τόσο καλή προσωπική ζωή, όσο οι άλλοι σε άλλα επαγγέλματα.

Ε: Παρακολουθείς κάποιες τηλεοπτικές σειρές;
Α: Ναι, μου αρέσουν οι ψυχαγωγικές εκπομπές όπως της Ελίτας και της Χριστιάνας … και από σήριαλ το Βαλς για Δώδεκα Θεούς. Οι νεαρές πρωταγωνίστριες αυτού του σήριαλ ήταν ένα ευχάριστο ξάφνιασμα, όπως και επιστροφή του Κώστα Σχοινιού και μάλιστα σε δραματικό ρόλο.

Ε: Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα πιστεύεις του χαρακτήρα σου;
Α: Αυθορμητισμός - ευγένεια- αξιοπρέπεια!

Ε: Φοβάσαι κάτι; Και αν ναι, τι είναι αυτό;
Α:  Το μόνο που με φοβίζει είναι να χάσω αγαπημένα μου πρόσωπα ή να έρθει μια μέρα που να μην μπορώ να δώσω αυτά που θέλω στη δουλειά μου.

Ε: Κάνεις σχέδια στη ζωή σου;
Α: Τώρα πια όχι όπως παλιά ...αισθάνομαι πλήρης, οπότε δεν κάνω πολλά σχέδια.

Ε: Η εξωτερική εμφάνιση σήμερα σε έναν άνδρα ή γυναίκα ηθοποιό παίζει ρόλο;
Α: Σίγουρα, πάντα έπαιζε και πάντα θα παίζει ρόλο. Ένας καλλιτέχνης, που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει και να τον προσέχει. Τώρα αν είσαι ωραίος ή ωραία και ατάλαντος, ε τότε έχεις ημερομηνία λήξης.

Ε: Υπάρχει φιλία στο χώρο σου;
Α: Δε νομίζω να είμαι το κατάλληλο άτομο να σου απαντήσω αυτή την ερώτηση, γιατί είμαι περιορισμένος στο δικό μου χώρο και μακριά από τα κυκλώματα. Στο δικό μου χώρο ναι, υπάρχει πραγματική φιλία.

Ε: Ταυτίζεσαι με ένα ρόλο που υποδύεσαι;
Α: Στο παιδικό θέατρο δεν υπάρχουν ρόλοι για να ταυτιστείς.

Ε: Κάνεις την αυτοκριτική σου;
Α: Πάντα, και είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου.

Ε: Τι προτιμάς, κωμωδία ή δράμα;
Α: Όλα τα είδη θεάτρου τα αγαπώ. Αλλά πιο πολύ από όλα αγάπησα την επιθεώρηση, για αυτό και την υπηρέτησα για αρκετά χρόνια.

Ε: Πιστεύεις ότι υπάρχουν τα διάφορα «γκέτο» στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση;
Α: Αυτά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο υπάρχει θέατρο και τηλεόραση. Είναι κανόνας.

Ε: Τι είναι αυτό που σου λείπει και ονειρεύεσαι να το πραγματοποιήσεις κάποια στιγμή;
Α: Όπως σας είπα και πιο πάνω αισθάνομαι πλήρης. Και θιασάρχης έγινα και δικά μου θέατρα έφτιαξα και στη δουλειά μου ο χορός καλά κρατεί!!!

Ε: Ποιο είναι το μότο σου;
Α: Το μότο μου είναι .... ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ....


Συνέντευξη: Στέλλα Σουρμελή