Μαρία Μουστάκα:«Το καλύτερο λίφτινγκ προσώπου, είναι το χαμόγελο»!
Ε:Σκιαγράφησε μας τον χαρακτήρα σου όπως εσύ τον βλέπεις.
Α:Το σίγουρο που μπορώ να σας πω είναι το ότι έχω απίστευτο πείσμα, είμαι υπερευαίσθητη σε γελοίο βαθμό και είμαι και λίγο νευρική.
Ε:Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ακολουθήσεις το επάγγελμα του ηθοποιού;
Α:Η ανάγκη μου να βγω έξω από τον εαυτό μου, να δω γεγονότα και καταστάσεις από διαφορετικές οπτικές γωνίες, όλη αυτή η μεταμόρφωση… να ζήσω διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων σε διαφορετικές εποχές και τοποθεσίες… όλη αυτή η μαγεία της υποκριτικής τέχνης, είτε αυτό είναι θέατρο, είτε τηλεόραση είτε κινηματογράφος…
Ε:Ποια ήταν η αντίδραση της οικογένειας σου;
Α:Όχι και τόσο καλή… γι’ αυτό και όταν είδα τις αντιδράσεις την πρώτη φορά που ανακοίνωσα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, αποφάσισα να μην αναφερθώ ξανά στο θέμα και να το κρατήσω για εμένα κι όταν θα ερχόταν η ώρα και η στιγμή για να πάω στη δραματική σχολή, τότε και μόνο θα ξανά έφερνα το θέμα στην επιφάνια. Τότε θα ήταν οριστικό και δεν θα δεχόμουν καμιά αντίρρηση. Κι έτσι κι έγινε.
Ε:Πως βλέπεις τα καλλιτεχνικά δρώμενα της Κύπρου;
Α:Παρατηρώ ότι γίνονται πολύ καλές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια. Ειδικά στο θέατρο. Έχουν δημιουργηθεί αρκετές θεατρικές ομάδες και το ενδιαφέρον του κόσμου προς το θέατρο ειδικά, έχει μεγαλώσει. Κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Το τι με στεναχωρεί, είναι το γεγονός ότι ενώ γίνονται επίσης πολύ καλές κινηματογραφικές δουλειές, δεν υπάρχει πουθενά η προβολή τους και έτσι αυτό το κομμάτι δυστυχώς μένει άγνωστο προς τον κόσμο.
Ε:Λαμβάνεις μέρος σε δυο σίριαλ φέτος. Στο ΡΙΚ, στα «Βήματα στην άμμο» και στο MEGA, «Πόρτα κλειδωμένη». Μίλησε μας για τους ρόλους σου.
Α:Στη σειρά «Βήματα στην άμμο», που είναι σειρά εποχής, υποδύομαι την «Ανθούσα», η οποία είναι μια νεαρή χήρα με βρέφος τη δεκαετία του 1950… Oπότε, λέγοντας αυτό μπορείτε να αντιληφθείτε τί καταστάσεις περνά. Σε μια τέτοια εποχή, μια γυναίκα, να ζει μόνη με ένα μωρό στην αγκαλιά δεν ήταν κι ότι καλύτερο, καθότι, εκτός από τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει, είχε να αντιμετωπίσει και σε έντονο βαθμό την φαλλοκρατία. Η Ανθούσα είναι βιοπαλαιστής, είναι ένα βασανισμένο πλάσμα που προσπαθεί να επιβιώσει αξιοπρεπώς με νύχια και με δόντια βάζοντας πάνω απ’ όλα το μωρό της. Από την άλλη, στο MEGA, βρισκόμαστε στο σήμερα και υποδύομαι την «Άντρια». Μια φιλόδοξη νεαρή ηθοποιό που θα έκανε τα πάντα προκειμένου να ανελιχτεί και να προωθήσει τους στόχους και την καριέρα της. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το χρήμα, η δόξα και φυσικά ο εαυτός της. Εν αντιθέσει με την Ανθούσα, που θυσιάζεται για το μωρό της, η Άντρια δεν θα θυσιαζόταν για κανέναν και για τίποτα! Φυσικά μιλάμε για δύο διαφορετικές εποχές αλλά αυτό δεν αλλάζει τον χαρακτήρα των ανθρώπων… Η Ανθούσα με την Άντρια είναι στα 2 άκρα. Δεν υπάρχει τίποτα να τις δένει, εκτός από το γεγονός ότι και οι δύο έχουν περάσει διάφορες καταστάσεις στη ζωή τους και ότι και οι δύο ζουν μόνες. Από την άλλη, καμιά τους δεν έχει κανένα κοινό με εμένα… οπότε είμαστε τρία διαφορετικά κορίτσια! Κι εδώ θα ήθελα να πω ότι νιώθω πολύ τυχερή και ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία στο ξεκίνημα μου επάνω, να υποδυθώ ταυτόχρονα 2 άκρως αντίθετους χαρακτήρες μεταξύ τους και πολύ μακριά από εμένα, και σε διαφορετικές εποχές ο ένας με τον άλλον! Και μπορεί η Ανθούσα να μην μοιάζει καθόλου με την Άντρια ή καμιά τους με εμένα, αλλά εγώ τις αγαπώ και τις δύο το ίδιο!
Ε:Τι προτιμάς θέατρο ή τηλεόραση;
Α:Το θέατρο είναι πάθος, μαγεία… η τηλεόραση είναι άλλο πράγμα, αλλά το κάθε ένα έχει τη χάρη του.
Ε:Είναι εύκολο για ένα νέο ηθοποιό να βρει δουλειά στην Κύπρο σήμερα;
Α:Ίσως να ΉΤΑΝ εύκολο σε κάποιες άλλες εποχές… Τώρα πια στις εποχές που ζούμε, τα πράγματα έχουν αλλάξει κι έχουν δυσκολέψει πάρα πολύ. Ο ηθοποιός ζει πάντα στην αναζήτηση και στην ανασφάλεια σε όποια χώρα κι αν βρίσκεται.
Ε:Υπάρχουν πιστεύεις τα διάφορα γκέτο στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Κύπρου;
Α:Δυστυχώς ναι. Όπως υπάρχει πιστεύω και σε όλα τα επαγγέλματα, με τη διαφορά ότι ίσως στον καλλιτεχνικό χώρο, να είναι πιο εμφανές λόγω της έκθεσης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ε:Θα ήθελες να ανοίξεις τα φτερά σου κάποια στιγμή σε κάποια άλλη χώρα;
Α:Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ σοβαρά, παρόλο που μπορεί να υπάρχει μια υποσυνείδητη σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
Ε:Υπάρχουν φιλίες στον χώρο σας;
Α:Η λέξη «φιλία» είναι πολύ βαριά και μεγάλη! Θα απαντήσω γενικά για το τι άποψη έχω για τη «φιλία», άσχετα με το χώρο και το επάγγελμα… Πάντα λέω ότι «εγώ προσωπικά στον κόσμο αυτό, εμπιστεύομαι μόνο τη μάνα μου! Ούτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό!»
Ε:Έχεις δεχθεί πισώπλατες μαχαιριές;
Α:Ναι έχω δεχθεί, δέχομαι και θα δέχομαι… Από τη στιγμή που κάποιος αποφασίζει να ακολουθήσει ένα οποιοδήποτε επάγγελμα που το αγαπάει και θέλει να είναι καλός σε αυτό που κάνει και προσπαθεί, τότε αυτόματα «προκαλεί» και είναι δεδομένο ότι θα βρεθούν πολλοί για να τον πολεμήσουν και να σταθούν εμπόδιο στο δρόμο του και αυτά θα πρέπει να τα περιμένει. Άλλος θα δεχθεί τις μαχαιριές σε μεγαλύτερο βαθμό κι άλλος σε μικρότερο. Αλλά εγώ ξέρεις τι λέω πάντα σε μια τέτοια περίπτωση; «Για να δεχθώ αυτή τη μαχαιριά πισώπλατα, αυτό πάει να πει ότι εγώ είμαι μπροστά»!
Ε:Τι φοβάσαι;
Α:Φοβάμαι πολύ μην πάθουν κακό οι άνθρωποι που αγαπώ και τη μοναξιά…
Ε:Τι είναι ο έρωτας για σένα;
Α:Ο «ΕΡΩΤΑΣ»! Το απόλυτο αρσενικό! Έρωτας μπορεί να υπάρξει για μια δροσοσταλίδα που θα δεις το πρωί, για το άρωμα ενός λουλουδιού… έρωτας μπορεί να υπάρξει για τη δουλειά σου, για οτιδήποτε! Για τη ζωή γενικότερα. Ο Έρωτας είναι λόγος ύπαρξης…
Ε:Τι άλλο σε ενδιαφέρει εκτός από το θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση;
Α:Η ζωγραφική και το τραγούδι.
Ε:Κάνεις σχέδια στη ζωή σου;
Α:Πάντα… Πώς αλλιώς θα μπορούσα να προχωρήσω ένα βήμα πάρα πέρα όταν δεν ξέρω πού πάω.
Ε:Ποιο είναι το μότο σου;
Α:Έχω πολλά! Εντάξει θα πω ένα ωραίο. «Ποτέ δεν είστε πλήρως ντυμένος/η, μέχρι να φορέσετε το χαμόγελό σας. Το καλύτερο
Συνέντευξη: Στέλλα Σουρμελή
0 comments