Νάτια Χαραλάμπους: «Η αξία της δικαιοσύνης είναι πιο αναπτυγμένη μέσα μου»

Νάτια Χαραλάμπους. Χρειάζεται αλήθεια συστάσεις; Από τις αγαπημένες ηθοποιούς στην Κύπρο.
Μια γυναίκα «έξω καρδιά». Δεν παραπονιέται και δεν γκρινιάζει. Από τους λίγους ανθρώπους που θα ακούσεις να θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό.

Μίλησε στη «ΓΥΝΑΙΚΑ» για τη ζωή και την καριέρα της.


Ε:Σε ποια ηλικία άρχισες να αντιλαμβάνεσαι ότι ήθελες να ακολουθήσεις της υποκριτική;
Α:Στην ηλικία των 8, όταν άρχισα να πηγαίνω σε θεατρικό εργαστήρι. Μαγεύτηκα κεραυνοβόλα.

Ε:Πώς αντιμετώπισαν οι γονείς σου την απόφασή σου να ακολουθήσεις την υποκριτική;
Α:Ήξεραν πως ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη για μένα, γιατί ασχολούμουν χρόνια με το θέατρο. Ο πατέρας μου στην αρχή ήταν πιο διστακτικός, στην πορεία όμως το συνήθισε.

Ε:Ποια φιλοσοφία ζωής σού κληροδότησαν οι γονείς σου;
Α:Να προσπαθώ να είμαι δίκαιη με τους ανθρώπους γύρω μου. Κι αν κάνω λάθη, να ζητάω συγγνώμη.

Ε:Ποια η θέση της γυναίκας στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Κύπρου;
Α:Νομίζω πως δεν είναι διαφορετική από του άντρα, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και παγκόσμια. Ένας καλός ηθοποιός έχει θέση στο χώρο, είτε είναι άντρας, είτε είναι γυναίκα.

Ε:Γυναίκα εργαζόμενη, σύζυγος, μητέρα. Πώς συνάδουν όλα αυτά;
Α:Πιστεύω πως όταν υπάρχει θέληση, όλα γίνονται. Έχω βέβαια μεγάλη βοήθεια από τους δικούς μου και ειδικά από τη μητέρα μου. Εξάλλου τόσες και τόσες γυναίκες τα καταφέρνουν. Εγώ γιατί όχι;

Ε:Παίρνεις αποφάσεις για την καριέρα σου λογαριάζοντας την οικογένειά σου;
Α:Όχι. Παίρνω αποφάσεις για την καριέρα μου, βάση της δικής μου κρίσης. Ποτέ άλλωστε δε θα έκανα κάτι που θα πρόσβαλε εμένα ή την οικογένειά μου.

Ε:Είσαι μια γυναίκα που αγαπά τη δουλειά της. Τελικά το να είναι κάποιος καλλιτέχνης τι προσφέρει σε έναν άνθρωπο και τι του παίρνει;
Α:Τη δουλειά μου όντως την αγαπώ. Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που έχουν για επάγγελμα αυτό που σπούδασαν και τους αρέσει. Το να είσαι καλλιτέχνης προσφέρει τόσα πολλά στην ψυχή σου, που σε κάνει ακόμα και τα δυσάρεστα να μην τα λαμβάνεις υπόψη.

Ε:Στην επαγγελματική ζωή του καθενός  υπάρχουν και ευκολίες και δυσκολίες. Πώς ήταν η δική σου μέχρι σήμερα;
Α:Είμαι από τους τυχερούς και συνάμα εργάτης στο χώρο του θεάτρου. Όταν καταπιάνομαι με κάτι αφοσιώνομαι σ’ αυτό. Δόξα τω Θεώ, κάνω από το 2000 συνέχεια θέατρο και τηλεόραση κάποιες χρονιές. Σίγουρα δε σου έρχονται όλα εύκολα, χρειάζεται υπομονή, επιμονή και δουλειά.

Ε:Ποια είναι η δική σου αντίδραση, όταν βλέπεις τον εαυτό σου στην τηλεόραση; Κάνεις την αυτοκριτική σου;
Α:Η αλήθεια στην αρχή μού φαινόταν πολύ παράξενο. Τώρα πια έχω συνηθίσει. Κάνω αυτοκριτική, πάντα βάση του τι ρόλο έχω στα χέρια μου.

Ε:Ταυτίζεσαι με ένα ρόλο που υποδύεσαι;
Α:Μου έχει τύχει όχι να ταυτιστώ ακριβώς, αλλά να βρίσκω στοιχεία σε κάποια ηρωίδα μου που να συμφωνώ μαζί της. Ακόμη κι αν στην αρχή είχα άλλη γνώμη, σιγά- σιγά τις δικαιολογώ.

Ε:Πόσο σε επηρεάζει η AGB;
Α:Εμένα καθόλου. Μπορεί μια σειρά να είναι εξαιρετική και να μη γράφει νούμερα ή και το αντίθετο. Δυστυχώς επηρεάζει το αν δουλεύουμε ή αν ξαφνικά μείνουμε άνεργοι.

Ε:Πιστεύεις ότι υπάρχουν τα διάφορα «γκέτο» στην τηλεόραση;
Α:Υπάρχουν συμπάθειες και αντιπάθειες. Δηλαδή π.χ. κάποια κανάλια ή κάποιοι σκηνοθέτες θέλουν οπωσδήποτε κάποιον ηθοποιό ή δεν τον θέλουν καθόλου. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην αρνητικό.

Ε:Πώς επιλέγεις τον κάθε ρόλο σου;
Α:Δεν έχεις την πολυτέλεια πάντα να επιλέγεις τους ρόλους σου. Θα σου έρθουν και πολύ καλές προτάσεις, αλλά και πιο μέτριες. Το 2012 δεν μπορείς εύκολα να απορρίπτεις πράγματα.

Ε:Το θέατρο και η τηλεόραση μπορούν να συνυπάρξουν;
Α:Βεβαίως και μπορούν. Και ο κινηματογράφος επίσης.

Ε:Ποια η ουσιαστική διαφορά της τηλεόρασης από το θέατρο;
Α:Όταν κάτι γίνεται επαγγελματικά είναι το ίδιο αξιόλογο. Δεν παύει όμως το θέατρο να είναι η μεγάλη αγάπη του ηθοποιού, λόγω της άμεσης επαφής με το κοινό.

Ε:Τι είναι για σένα το θέατρο;
Α:Ένας μαγικός κόσμος και ταυτόχρονα τρόπος ζωής.

Ε:Η ενέργεια του κοινού παίζει ρόλο σε μια παράσταση; Υπάρχει καλό και κακό κοινό;
Α:Υπάρχουν καλές και κακές παραστάσεις κι αυτές καθορίζουν και την ενέργεια του κοινού. Είναι ευλογία να παίζεις σε μια πολύ καλή παράσταση και να το εισπράττεις.

Ε:Τι συναισθήματα βιώνει ένας ηθοποιός, όταν πέφτει η αυλαία;
Α:Κάθε πράγμα κάνει τον κύκλο του. Όταν τελειώνει μια παράσταση, θα έρθει η επόμενη. Με την οποία θα παθιαστείς σαν μικρό παιδί. Καλά να είμαστε κι όλα γίνονται.


Ε:Έχεις μετανιώσει ποτέ για αυτό που κανείς;
Α:Όχι απλά δεν έχω μετανιώσει, αντίθετα όπως σου είπα νιώθω τυχερή.

Ε:Τι άλλο σε ενδιαφέρει εκτός από το θέατρο και την τηλεόραση;
Α:Μ’ αρέσει πολύ ο κινηματογράφος. Έχω κάνει κάποιες ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους και θα ήθελα πάρα πολύ να μου ερχόταν πάλι μια πρόταση.

Ε:Πες μου κάτι έξω από την καθημερινότητα που χαρίζεις εσύ στον εαυτό σου.
Α:Στον εαυτό μου χαρίζω ώρες ξεγνοιασιάς με το γιο μου, τον άντρα μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου.

Ε:Υπάρχει φιλία στη σημερινή εποχή; Και τι εκτιμάς περισσότερο στους φίλους σου;
Α:Γιατί να μην υπάρχει; Έχω φίλους παλιούς και νέους, όλοι αγαπημένοι. Μαζί τους μοιράζομαι πολλά. Αυτό που εκτιμώ περισσότερο είναι η ειλικρίνειά τους.

Ε:Ποιος είναι ο ρόλος του χειροκροτήματος;
Α:Στο χειροκρότημα ένας ηθοποιός νιώθει ανακούφιση. Ότι αυτό που ετοίμασε με τους συνοδοιπόρους του αφήνεται πια στην κρίση του κόσμου. Γι’ αυτό και όταν είναι έντονο, είναι ακόμα καλύτερο.

Ε:Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα πιστεύεις του χαρακτήρα σου;
Α:Δεν ξέρω, μάλλον η αξία της δικαιοσύνης είναι πιο αναπτυγμένη μέσα μου.

Ε:Η εξωτερική εμφάνιση σήμερα σε έναν άνδρα ή γυναίκα ηθοποιό παίζει ρόλο;
Α:Σαφώς, αφού ζούμε στην εποχή της εικόνας. Μια πολύ καλή ή μια πολύ κακή εμφάνιση μπορεί να σου ανοίξει επαγγελματικές πόρτες.

Ε:Έχεις κλείσει κάτι για τη νέα σαιζόν τηλεοπτικά ή θεατρικά;
Α:Θεατρικά θα είμαι το χειμώνα στο θέατρο Versus στη Λεμεσό και τηλεοπτικά επιστρέφω στο Μέγκα.

Ε:Ποιο είναι το μότο σου;
Α:Η ζωή είναι μια πλάκα, γι’ αυτό παρ’ τη χαλαρά.



Συνέντευξη: Στέλλα Σουρμελή