Βοηθήστε το παιδί σας να διαβάσει!

Labels Παιδί

Μια από τις πιο συχνές αιτίες διένεξης ανάμεσα σε γονείς και παιδιά είναι το διάβασμα για την επόμενη σχολική μέρα. Υπάρχουν βέβαια και παιδιά που μελετούν πρόθυμα τα μαθήματά τους, οπότε σ’ αυτή την περίπτωση τα πράγματα είναι αρκετά ευκολότερα για τους γονείς.

Τι γίνεται, όμως, όταν το παιδί μας αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί και νιώθουμε την υπομονή μας να εξαντλείται, μην ξέροντας τι άλλο να δοκιμάσουμε;
Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά που μπορεί να κάνει ένας γονιός, για να βοηθήσει το παιδί του να γίνει πιο υπεύθυνο και να ανταποκρίνεται καλύτερα στις σχολικές του υποχρεώσεις.

● Το πρώτο πράγμα που μπορούν να κάνουν οι γονείς είναι να μάθουν στα παιδιά τους πώς να οργανώνουν το διάβασμά τους. Όλη η οικογένεια χρειάζεται να μπει σ’ ένα σχετικό πρόγραμμα. Να υπάρχει, για παράδειγμα, συγκεκριμένη ώρα φαγητού και τα υπόλοιπα μέλη να σέβονται τις ώρες που το παιδί διαβάζει, αφήνοντάς το ανενόχλητο.

● Για να το επιτύχουμε αυτό χρειάζεται να ορίσουμε ένα σταθερό χώρο διαβάσματος. Το δωμάτιο του παιδιού και συγκεκριμένα το γραφείο του είναι ο ιδανικός χώρος για το σκοπό αυτό, καθώς εκεί μπορεί να απλώσει όλα τα βιβλία και τις σημειώσεις του και να κλείσει την πόρτα του, περιορίζοντας έτσι τα ερεθίσματα που του αποσπούν την προσοχή.

● Πέραν όμως από το χώρο, εξίσου σημαντικός είναι και ο χρόνος του διαβάσματος. Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να ζητάμε από ένα παιδί να ξεκινάει το διάβασμά του αμέσως μετά το μεσημεριανό φαγητό ή πολύ αργά το βράδυ, όταν είναι ήδη πολύ κουρασμένο ή την ώρα που προβάλλεται η αγαπημένη του εκπομπή στην τηλεόραση. Θα πρέπει από πριν να έχουμε συζητήσει μαζί του και να έχουμε συμφωνήσει σε μια σταθερή ώρα που όλοι θεωρούμε κατάλληλη, για να ξεκινά το διάβασμά του.

● Σε ό,τι αφορά τώρα στη διάρκεια, η πολύωρη μελέτη δεν είναι απαραίτητα και πιο αποδοτική, καθώς δεν εξασφαλίζει τη συγκέντρωση. Ο βαθμός συγκέντρωσης ενισχύεται με συχνά και σύντομα διαλείμματα.

● Επίσης είναι σημαντικό, αμέσως μόλις το παιδί ολοκληρώνει το διάβασμά του, να ακολουθεί μια επιβράβευση (π.χ. να του επιτρέψουμε να παίξει με τους φίλους του ή με το αγαπημένο του παιχνίδι). Στην περίπτωση, πάντως, που περιμένει την τελευταία στιγμή, για να κάνει τα μαθήματά του, καλό είναι να παραμείνουμε αμέτοχοι.

● Παράλληλα, μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά μας και κάποιες τεχνικές διαβάσματος, όπως π.χ. να μελετούν τα πιο δύσκολα ή βαρετά μαθήματα στην αρχή, που είναι πιο ξεκούραστα, να αποφεύγουν την «παπαγαλία» και να κάνουν ανακεφαλαίωση. Μπορούμε να τους δείξουμε πώς να υπογραμμίζουν τα κύρια σημεία ενός κειμένου, να εντοπίζουν τις «λέξεις - κλειδιά» ή να γράφουν ένα δικό τους τίτλο δίπλα σε κάθε παράγραφο, ώστε να ενισχύουν έτσι την οπτική τους μνήμη και να συγκρατούν ευκολότερα τις πληροφορίες.

● Συγχρόνως όμως, είναι αναγκαίο οι γονείς να καταλάβουν ότι τα παιδιά θα πρέπει προοδευτικά να μάθουν να οργανώνουν μόνα τους το διάβασμά τους, να είναι δηλαδή αυτόνομα. Δε «διαβάζουμε» όλοι μαζί τα μαθήματα της επόμενης ημέρας! Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το διάβασμα είναι ευθύνη του ίδιου του παιδιού, γιατί έτσι ενισχύουμε την αίσθηση της υπευθυνότητάς του.

● Στην περίπτωση τώρα που το παιδί αρνείται επίμονα να διαβάσει, μπορούμε να το αφήσουμε μια φορά να πάει αδιάβαστο, ώστε να έρθει αντιμέτωπο με τις συνέπειες της αμέλειάς του. Μια τέτοια ενέργεια βέβαια προϋποθέτει ότι θα ενημερώσουμε το δάσκαλο, εξηγώντας του τι κάναμε και γιατί.

● Μπορούμε να του μάθουμε να αγαπά το διάβασμα, αγοράζοντάς του από μικρή ηλικία παραμύθια ή λογοτεχνικά βιβλία, ώστε να συνδυάσει το διάβασμα με κάτι ευχάριστο. Το βιβλία αυτά, όμως, θα πρέπει να τα επιλέγει το ίδιο το παιδί, με βάση τα δικά του ενδιαφέροντα.

● Τέλος, οι γονείς θα πρέπει να περιορίσουν, όσο είναι εφικτό, να απευθύνονται στο παιδί, χρησιμοποιώντας προστακτική (όπως: γράψε, διάβασε κτλ.). Καλύτερα να το παρακινούν με εκφράσεις, όπως: «έλα να διαβάσεις τώρα που είσαι ξεκούραστος». Αντίστοιχα, όταν θυμώνουν, να μην απειλούν το παιδί , λέγοντας «αν δε διαβάσεις τα μαθήματά σου δε θα βγεις για παιχνίδι». Αντί γι' αυτό, μπορούν να πουν: «όταν τελειώσεις τα μαθήματά σου, μπορείς να πας για παιχνίδι». 

Ας απομακρυνθούμε από το μύθο που λέει ότι όσο πιο καλούς βαθμούς παίρνεις, τόσο πιο επιτυχημένος γίνεσαι και ας αναρωτηθούμε: Θέλουμε μια καταρρακωμένη προσωπικότητα με καλούς βαθμούς ή μια υγιή προσωπικότητα με μέτριους ή ακόμη και κακούς βαθμούς; Άλλωστε το να μην είναι κανείς καλός μαθητής δε σημαίνει ότι δε θα γίνει και χρήσιμος ή ευτυχισμένος άνθρωπος…


Αθηνά Βαλανίδου, (ΒΑ)  Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης, (ΜΑ) Ειδίκευση στην Ειδική Εκπαίδευση, (ΜΑ) Journalism & Management