Μαρία Ιωάννου: «Θα έλεγα ψέματα εκεί που δε θα μπορούσαν να αντέξουν την αλήθεια»

Λίγο πριν το τέλος της προηγούμενης τηλεοπτικής χρονιάς, η Μαρία Ιωάννου μάς μίλησε για την πρόκληση που συνοδεύει το ρόλο της στα «Άσπρα Μπαλόνια», αλλά και για τη ζωή της γενικότερα.
Μαρία Ιωάννου λοιπόν. Μια ηθοποιός με αδιαμφισβήτητη αξία, ταλέντο και αξιοζήλευτη καλλιτεχνική πορεία. Φημίζεται για την ποιότητα των ρόλων της και πως ακόμα και σε μια μέτρια θεατρική ή τηλεοπτική δουλειά ξεχωρίζει.


Ε:Ο πρώτος κύκλος της τηλεοπτικής σειράς του ΣΙΓΜΑ «Άσπρα Μπαλόνια» φθάνει στο τέλος του. Μίλησέ μας για το δικό σου χαρακτήρα στη σειρά.

Α:Η Έλενα είναι μια γυναίκα που βρισκόταν σε ένα γάμο συμβατικό. Η έλλειψη ερωτικής ζωής με τον άντρα της την οδήγησε σε μια εξωσυζυγική σχέση, που δεν πραγματοποιήθηκε χωρίς ενοχές εκ μέρους της. Στην πορεία έγιναν πολλά, έμαθε για τις απιστίες του άντρα της, αποφάσισε να χωρίσει, ήρθε το παιδί, πείστηκε να το μεγαλώσει με τον Λούκα, εφόσον ο Αντρέας δεν ήθελε παιδιά, μετά ανατράπηκαν όλα και η συνέχεια είναι γνωστή. Αυτή τη στιγμή και μετά από πολλές ευκαιρίες και πισωγυρίσματα αποφασίζει να χωρίσει πια και να πάει να ζήσει με τον Αντρέα και το παιδί τους, προκαλώντας όμως το θυμό του Λούκα που σχεδιάζει να εκδικηθεί με τον πιο ύπουλο τρόπο. Σαν χαρακτήρας είναι παθιασμένη, αυτό φαίνεται και από τις εκρήξεις της που είναι έντονες. Δε βολεύεται, δεν επαναπαύεται, ψάχνει να βρει την ευτυχία, όπως την αντιλαμβάνεται αυτή. Χαρακτηρίζεται επίσης από την τάση να δίνει ευκαιρίες και να πιστεύει στο καλό μέσα στους ανθρώπους.

Ε:Ποια ήταν τα στοιχεία αυτά, πιστεύεις, που έχουν φέρει τη σειρά  ψηλά στην προτίμηση του τηλεοπτικού κοινού;

Α:Οι χαρακτήρες είναι πολυεπίπεδοι. Είναι πραγματικοί άνθρωποι, με τα καλά τους, τα ελαττώματά τους, τις λαμπερές και τις σκοτεινές στιγμές τους. Η Βάνα Δημητρίου μάς δημιούργησε ρόλους που χρειάζονται να επιστρατεύσουμε όλη την γκάμα της υποκριτικής μας πολλές φορές και αυτό είναι ωραία πρόκληση για έναν ηθοποιό. Η ιστορία επίσης προχωρά γρήγορα και με πολλές ανατροπές. Η σκηνοθεσία φροντίζει να φωτίσει τις κρίσιμες στιγμές και τα συναισθήματα. Όλα αυτά μαζί, συν το καλό κλίμα στα γυρίσματα που αφήνει τους ηθοποιούς να απλωθούν, δημιουργεί μια χημεία που είναι ίσως ο πιο σημαντικός παράγοντας, γιατί η δουλειά μας είναι ομαδική και μπροστά σε μια κάμερα, όλα γράφουν και μεγεθύνονται.

Ε:Ποια η θέση της γυναίκας στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Κύπρου;

Α:Νομίζω ότι η γυναίκα απολαμβάνει το σεβασμό, αν βέβαια τον εμπνέει. Και ο μόνος τρόπος να τον εμπνεύσεις είναι να τον έχεις πρώτα εσύ στον εαυτό σου και στη δουλειά σου.  Χαίρεται επίσης το θαυμασμό. Ξέρεις, τα καλλιτεχνικά πιστεύω δεν είναι τομέας που η γυναίκα πρέπει να παλέψει, για να αποδείξει ότι αξίζει, δεν είναι όπως η επιστήμη ή η πολιτική, για παράδειγμα, που για χρόνια ήταν τομείς ανδροκρατούμενοι και ίσως ακόμα και σήμερα ο κόσμος να εμπιστεύεται πιο πολύ έναν άντρα. Η τέχνη και ειδικά η υποκριτική τέχνη στηρίζεται στις γυναίκες πολλά χρόνια τώρα.

Ε: Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;

Α:Μικρότερη θα σου έλεγα ότι θα ήταν να ζούσα μια ζωή χωρίς προβλήματα, αλλά μεγαλώνοντας έμαθα ότι στο στίβο της ζωής τα εμπόδια είναι κύριο άθλημα! Οπότε θα σου πω πως ευτυχισμένος άνθρωπος, για μένα, είναι αυτός που έχει δύναμη και υπομονή, ώστε οι δυσκολίες να μην τον απελπίζουν και όταν κοιτάει τη ζωή του, βλέπει ότι την ενέργειά του την έβαλε εκεί που επέλεξε εκείνος και όχι εκεί που ήθελαν ή δεν ήθελαν γι αυτόν οι άλλοι. Την έκανε δημιουργία, έδωσε χαρά, μοιράστηκε αγάπη, ενέπνευσε. Μέσα του έχει ειρήνη και εργάζεται την αγάπη.

Ε: Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σου;

Α:Δεν έχω τόση υπομονή όση θα ήθελα. Αλλά ξέρεις τι γίνεται. Όπως στο σχολείο, όταν είσαι αδύνατος σε ένα μάθημα αναγκάζεσαι να κάνεις φροντιστήριο, γιατί αλλιώς δεν περνάς την τάξη, έτσι και στη ζωή, θα σου φέρει θέματα που χρειάζονται την υπομονή για παράδειγμα κι αν θέλεις μην την μάθεις… θα επαναλαμβάνεις φαύλους κύκλους και δε θα προχωράς ποτέ!

Ε:Τι φοβάσαι περισσότερο και γιατί;

Α:Για μένα έχει μεγάλη σημασία η αγάπη και η αποδοχή που παίρνω από τους ανθρώπους που αγαπώ. Έχω ένα είδος εξάρτησης από αυτό. Όχι πρακτικά, αλλά έχω ανάγκη την ιδέα. Συνεπώς το να το έχανα αυτό, θα μου στοίχιζε πάρα πολύ.

Ε:Τι απεχθάνεσαι περισσότερο;

Α:Τους κακούς ανθρώπους. Γιατί είναι πρώτα-πρώτα ανόητοι,  ηλίθιοι. Να έχεις φτάσει σε μια ηλικία και να μην έχεις καταλάβει. Να μη σου περνά καν από το μυαλό πως  όσο κρατάς μέσα σου αισθήματα φθόνου, μίσους, θυμού, πρώτα τον εαυτό σου δηλητηριάζεις. Χρησιμοποιείς την ενέργειά σου για να τρέφεις αυτά τα συναισθήματα και δε σου μένει για να φτιάξεις κάτι καλό για σένα. Γίνεσαι σκλάβος τους. Και έπειτα κάνοντας κακό, σε ένα σύμπαν δικαιοσύνης, δημιουργείς κακές προϋποθέσεις για τον ίδιο σου τον εαυτό. Ό,τι στέλνεις, έρχεται και σε βρίσκει. Ό,τι παράγεις σε συντροφεύει. Ο πόνος που προκαλείς σε περιμένει στην επόμενη γωνιά. Και το ξέρει η ψυχή τους, γι’ αυτό φοβούνται. Κι όσο φοβούνται κλείνονται και γίνονται ακόμα πιο επιθετικοί. Και πάει λέγοντας. Και δε χαίρονται το δώρο της ζωής που τους χαρίστηκε, για να εξελιχθούν. Είναι αξιολύπητοι. Και πιο πολύ απεχθάνομαι αυτούς που πειράζουν πλάσματα, που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Που κακοποιούν ή δηλητηριάζουν ζώα, που χτυπούν ή παρενοχλούν παιδιά, που χτυπούν γυναίκες. Γιατί εκτός από κακοί είναι και θρασύδειλοι. Και η κόλαση τούς ανήκει δικαιωματικά. Και όχι σε κάποια άλλη ζωή. Από αυτήν εδώ.

Ε: Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, ποιο θα ήταν και γιατί;

Α:Θα ήθελα να μπορώ να διεκδικώ πιο άνετα.

Ε: Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου;

Α:Η αναζήτηση. Η αγάπη για τη γνώση και η προσπάθεια για εξέλιξη.

Ε:Υπάρχουν φιλίες στο χώρο σας;

Α:Ναι, παντού υπάρχουν φιλίες. Και παντού υπάρχουν εχθροί και ζήλειες. Το χώρο τον απαρτίζουν οι άνθρωποι. Μπορεί να είσαι παπάς που λέει ο λόγος και να βρεθεί ένας άλλος παπάς να σε ζηλεύει και να σε εχθρεύεται. Ο άνθρωπος είναι είδος με ατέλειες. Όσο δεν παιδεύουμε τους εαυτούς μας, όσο δεν τους καλλιεργούμε, μένουμε σε μια κατάσταση πρωτόγονη. Και επιπλέον έχουμε τον εγωισμό, που νομίζω κανένα άλλο ζωντανό πλάσμα πάνω στον πλανήτη δεν έχει. Το λιοντάρι θα σκοτώσει, για να φάει. Το φίδι θα επιτεθεί, γιατί φοβήθηκε. Μόνο ο άνθρωπος κάνει κακό, γιατί έτσι παίρνει ικανοποίηση.

Ε: Σε ποια περίπτωση θα έλεγες ψέματα;

Α:Θα έλεγα ψέματα εκεί που δε θα μπορούσαν να αντέξουν την αλήθεια.

Ε: Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Α:Δείχνω επιείκεια στους ανθρώπους που μετανιώνουν, ζητούν συγγνώμη και προσπαθούν να διορθώσουν τα λάθη τους. Στον άνθρωπο, όχι στην πράξη. Συγχώρεση δε σημαίνει αποδέχομαι την πράξη, αλλά δεν είμαι πλέον πρόθυμος να νιώθω πόνο γι’ αυτήν.

Ε:Στη ζωή ενός ηθοποιού όπως και σε όλα τα επαγγέλματα  υπάρχουν και ευκολίες και δυσκολίες. Πώς ήταν η δική σου μέχρι σήμερα;

Α:Με ευκολίες και δυσκολίες. Είχε από όλα. Να ξέρεις όμως πως για μένα δυσκολίες δε λογούνται τα ωράρια και οι δύσκολες συνθήκες. Το πιο δύσκολο είναι να πρέπει να συνεργαστείς με ανθρώπους που δε θα τους διάλεγες ποτέ για φίλους σου.  Όσο για τα εύκολα, όταν κάνεις αυτό που αγαπάς, είναι ευλογία.

Ε:Τι άλλο σε ενδιαφέρει εκτός από το θέατρο και την τηλεόραση;

Α:Επαγγελματικά, το σενάριο. Στην ιδιωτική μου ζωή πάρα πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή, όμως όχι με την τέχνη. 

Ε:Κάνεις σχέδια στη ζωή σου;

Α:Όχι μακρόπνοα… σχεδιάζω μέχρι την επόμενη σεζόν, έτσι για να μη νιώθω ανασφάλεια. Μέχρι εκεί.

Ε:Πώς επιλέγεις τον κάθε ρόλο σου;
Α:Από ένστικτο και μόνο. Όσον αφορά στις δουλειές, έχω δύο προϋποθέσεις. Ή καλλιτεχνικό κέρδος ή οικονομικό. Αν μπορούν να υπάρχουν και τα δύο, είναι ευχής έργον. Αν δεν υπάρχει κανένα, προτιμώ τον καναπέ μου. 

Ε:Η τέχνη και η τηλεόραση μπορούν να έχουν μια δημιουργική συνάντηση;

Α:Φυσικά. Ό,τι κάνεις με μεράκι, σοβαρότητα, σεβασμό, προσήλωση και αγάπη πάνω από όλα, εμπεριέχει τέχνη. Ακόμη κι αν αυτό είναι ένας καφές για τον άντρα σου.
 
Ε:Η εξωτερική εμφάνιση σήμερα σε ένα άνδρα ή γυναίκα ηθοποιό παίζει ρόλο;

Α:Η αισθητική είναι από μόνη της τέχνη. Η ομορφιά είναι δώρο. Όλοι προτιμούμε να περιστοιχιζόμαστε από όμορφους ανθρώπους. Ποιος επιλέγει την ασχήμια; Συνεπώς και σ’ αυτή τη δουλειά που το μέσον σου, το εργαλείο σου είναι το σώμα σου, αν έχεις και μια ωραία φάτσα βοηθά. Δεν είναι απολύτως απαραίτητο, γιατί υπάρχουν παραδείγματα άσχημων ηθοποιών που έκαναν τεράστιες καριέρες. Αλλά, προφανώς, είχαν άλλη ομορφιά, εσωτερική. 

Ε:Πόσο σε επηρεάζει η AGB;

Α:Χαίρομαι όταν είμαστε πρώτοι. Αλλά δεν ξετρελαίνομαι, όπως δεν τρελαίνομαι, επίσης, όταν δεν είμαστε πρώτοι!

Ε:Ταυτίζεσαι με ένα ρόλο που υποδύεσαι;

Α:Όχι. Έχω μια διαταραχή. Μπορώ να μπω εύκολα σε μια κατάσταση και να τη βιώσω πολύ δραματικά, σαν πραγματική. Ψυχιατρικά είναι παθολογία, αλλά στη δουλειά του ηθοποιού είναι χρήσιμο! Οπότε βιώνω τις στιγμές των ρόλων μου με την απαραίτητη αλήθεια και μετά απλά βγαίνω και είμαι πάλι στη δική μου πραγματικότητα! Το να ταυτίζεσαι με τους ρόλους σου είναι τραγικό και πολύ επικίνδυνο για την ισορροπία σου. Πάει να πει πως δε στέκει αρκετά δυνατά η προσωπικότητά σου και κάθε φορά νομίζεις πως είσαι και άλλος. Αυτό δεν είναι υποκριτική, είναι σχιζοφρένεια!


Συνέντευξη: Στέλλα Σουρμελή