«Ο σκύλος μου μού έσωσε τη ζωή»
Οι ιστορίες με μικρά ζωάκια που σώζουν τις ζωές των ιδιοκτητών τους είναι πάντα συγκινητικές και πολύ ενθαρρυντικές. Έχει ειπωθεί για το σκύλο πως είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, λόγω της άνευ όρων αγάπης του και της πίστης τόσο στα αφεντικά του, όσο και σε αγνώστους. Μερικές φορές μπορεί να γίνει και ο σωτήρας τους. Μια τέτοια διάσωση μιας ηλικιωμένης γυναίκας από το σκύλο της περιγράφει η ιστορία που ακολουθεί, η οποία έχει συγκινήσει όλους όσοι είχαν την τύχη να την ακούσουν.
Κάθε ιδιοκτήτης κατοικίδιου αισθάνεται πως το δικό του ζωάκι είναι το καλύτερο, το πιο χαριτωμένο, το πιο ταλαντούχο, το πιο έξυπνο… Το ξεχωριστό τεριέ, όμως, της ιστορίας μας έχει αποδείξει τις ικανότητές του στην 78χρονη ιδιοκτήτριά του και πράγματι της έχει δώσει την ευκαιρία να καυχιέται γι’ αυτό. Σ’ όλη της τη ζωή, η κ. Κατερίνα υπήρξε φιλόζωη, αλλά ποτέ δε φανταζόταν πως θα ερχόταν η στιγμή που αυτή η αγάπη θα της επιστρεφόταν με τον καλύτερο τρόπο.
Ένα βράδυ του Ιανουαρίου, είχε βγει στην πίσω αυλή του σπιτιού της, για να βάλει τροφή στα καναρινάκια της. Παρ’ όλο που έκανε πολύ κρύο έξω, η κ. Κατερίνα δεν πήρε το παλτό της μαζί, αφού σκέφτηκε πως για μια στιγμή μονάχα θα έμενε έξω. Η ίδια δε θυμάται τι συνέβη στη συνέχεια, η αλήθεια είναι όμως πως υπέστη καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο.
Έπεσε κάτω και όταν συνήλθε, συνειδητοποίησε πως βρισκόταν στη λάσπη. Το σκυλί της, η Σούζαν, την είχε ακολουθήσει μέχρι έξω. Γαύγιζε συνεχώς, όμως κανείς δεν έδωσε σημασία, κανείς δεν ήρθε. Η Σούζαν έμεινε δίπλα στην κ. Κατερίνα για 20 ολόκληρες ώρες μέσα στη νύχτα, στη βροχή.
Τώρα πια, μήνες μετά, η κ. Κατερίνα και η Σούζαν, μαζί η μία δίπλα στην άλλη, κάθονται στο κατώφλι του σπιτιού τους, πολύ πιο ήρεμες. «Εδώ καθόμαστε για τον καφέ μας, όταν ο καιρός είναι καλός», λέει η κ. Κατερίνα. Μιλά για τη Σούζαν με τα καλύτερα λόγια και την αποκαλεί καλύτερή της φίλη.
Μετά από το εγκεφαλικό επεισόδιο και την καρδιακή προσβολή, η κ. Κατερίνα πέρασε τις επόμενες έξι βδομάδες στο νοσοκομείο.
Κάθε ιδιοκτήτης κατοικίδιου αισθάνεται πως το δικό του ζωάκι είναι το καλύτερο, το πιο χαριτωμένο, το πιο ταλαντούχο, το πιο έξυπνο… Το ξεχωριστό τεριέ, όμως, της ιστορίας μας έχει αποδείξει τις ικανότητές του στην 78χρονη ιδιοκτήτριά του και πράγματι της έχει δώσει την ευκαιρία να καυχιέται γι’ αυτό. Σ’ όλη της τη ζωή, η κ. Κατερίνα υπήρξε φιλόζωη, αλλά ποτέ δε φανταζόταν πως θα ερχόταν η στιγμή που αυτή η αγάπη θα της επιστρεφόταν με τον καλύτερο τρόπο.
Ένα βράδυ του Ιανουαρίου, είχε βγει στην πίσω αυλή του σπιτιού της, για να βάλει τροφή στα καναρινάκια της. Παρ’ όλο που έκανε πολύ κρύο έξω, η κ. Κατερίνα δεν πήρε το παλτό της μαζί, αφού σκέφτηκε πως για μια στιγμή μονάχα θα έμενε έξω. Η ίδια δε θυμάται τι συνέβη στη συνέχεια, η αλήθεια είναι όμως πως υπέστη καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο.
Έπεσε κάτω και όταν συνήλθε, συνειδητοποίησε πως βρισκόταν στη λάσπη. Το σκυλί της, η Σούζαν, την είχε ακολουθήσει μέχρι έξω. Γαύγιζε συνεχώς, όμως κανείς δεν έδωσε σημασία, κανείς δεν ήρθε. Η Σούζαν έμεινε δίπλα στην κ. Κατερίνα για 20 ολόκληρες ώρες μέσα στη νύχτα, στη βροχή.
Τώρα πια, μήνες μετά, η κ. Κατερίνα και η Σούζαν, μαζί η μία δίπλα στην άλλη, κάθονται στο κατώφλι του σπιτιού τους, πολύ πιο ήρεμες. «Εδώ καθόμαστε για τον καφέ μας, όταν ο καιρός είναι καλός», λέει η κ. Κατερίνα. Μιλά για τη Σούζαν με τα καλύτερα λόγια και την αποκαλεί καλύτερή της φίλη.
Μετά από το εγκεφαλικό επεισόδιο και την καρδιακή προσβολή, η κ. Κατερίνα πέρασε τις επόμενες έξι βδομάδες στο νοσοκομείο.
Η ζωή της μετά απ’ αυτό που της συνέβη άλλαξε ριζικά. Πλέον ζει την κάθε μέρα λες και είναι η τελευταία, αλλά το κυριότερο έμαθε να εκτιμά το σκυλάκι της περισσότερο από ποτέ.
Οι γιατροί υποστηρίζουν πως το πιο πιθανόν είναι πως δε θα κατάφερνε να επιβιώσει τη νύχτα εκείνη, αν η Σούζαν δεν ήταν δίπλα της, κρατώντας τη ζεστή.
Η κ. Κατερίνα νιώθει ευλογημένη που είναι σε θέση να φροντίζει τη Σούζαν και το σπίτι της. «Μου έσωσε τη ζωή, πραγματικά το πιστεύω.»
Όταν ρωτήθηκε τι σκεφτόταν όση ώρα ήταν έξω στη νύχτα, μέχρι να έρθει βοήθεια, η κ. Κατερίνα είπε πως προσευχόταν. Σκεφτόταν επίσης τους άστεγους, που είναι αναγκασμένοι να το περνούν αυτό κάθε βράδυ. Η ίδια τουλάχιστον είχε τη Σούζαν που είχε κουλουριασθεί στην αγκαλιά της, γλείφοντας το πρόσωπό της και κρατώντας τη ζεστή.
Η ιστορία τους δεν προκαλεί μόνο συγκίνηση, αλλά δίνει μαθήματα ζωής. Τα συμπαθητικά τετράποδα δεν έχουν σκοπό απλά και μόνο να μας κρατούν συντροφιά. Η πίστη και η αφοσίωσή τους καμιά φορά είναι μεγαλύτερη και απ’ των πιο κοντινών μας ανθρώπων. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δείτε ένα αδέσποτο, θυμηθείτε πως μια δική σας καλή πράξη αρκεί για να κερδίσετε τον πιο πιστό και ευγνώμονα φίλο της ζωής σας.
0 comments