Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή

Απόγευμα Κυριακής σε παραθαλάσσια καφετερία στην Λάρνακα. Mε τέτοιες καιρικές συνθήκες   που έχουμε όλα επιτρέπονται.  Μια συντροφιά από δώδεκα άνδρες να συζητάνε τα υπέρ και τα κατά του παντρεμένου και του εργένη. Μια συζήτηση η οποία διεξαγόταν σε τόσο έντονο ύφος που δεν μπορούσες ακόμα και αν το ήθελες να μην ακούσεις τα λεγόμενα.

«Το μόνο δυσάρεστο δήλωσε ένας «γνήσιος» εργένης είναι το κουμπί. Μπορώ να κάνω οτιδήποτε εξ ίσου καλά όπως και μια γυναίκα εκτός φυσικά από παιδιά. Αλλά με αυτά τα αναθεματισμένα κουμπιά είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Έπειτα είναι και η μοναξιά».

«Αν λάβουμε υπ΄΄οψιν  την τεράστια προσφορά γυναικείας συντροφιάς επενέβη ένας παντρεμένος είναι κωμικό να σκέπτεται κανείς ότι στην εποχή μας ένας ανύπαντρος άνδρας μπορεί να υποφέρει από μοναξιά».

Θύελλα από διαμαρτυρίες ξέσπασε για αρκετή ώρα ανάμεσα στους αντιπροσώπους των αντίθετων στρατοπέδων. Δώδεκα εξαγριωμένοι άνδρες χειρονομούσαν και φώναζαν όλοι μαζί χωρίς να δίνει προσοχή ο ένας στον άλλο.

«Κύριοι», ούρλιαξε ένας εργένης για να καταφέρει να ακουστεί μέσα στο πανδαιμόνιο. «Οι στατιστικές μιλούν μόνες τους: Είναι αποδεδειγμένο ότι οι παντρεμένοι ζουν περισσότερα χρόνια από μας, ότι δεν υποφέρουν από νευρώσεις, ότι επιτυγχάνουν περισσότερο στη ζωή, ότι είναι πιο φιλόδοξοι, πιο ισορροπημένοι και προσαρμόζονται ευκολότερα. Άρα είναι πιο ευτυχισμένοι».

«Και ξέρετε γιατί;» εξακολούθησε ένας άλλος της ίδιας παράταξης. «Διότι οι ειδικοί που μελέτησαν τα προβλήματα του γάμου συμφωνούν στο γεγονός ότι η σεξουαλική ζωή του παντρεμένου είναι πολύ πιο ενεργητική  από αυτή του εργένη».

Οι παντρεμένοι ξέσπασαν σε φωνές.

«Εξηγήστε μου τότε» είπε ο ένας από αυτούς, «γιατί ο ένας άνδρας στους δυο απατά την γυναίκα του»;

Ένας ανύπαντρος τότε ζήτησε με επιμονή το λόγο.

«Εμείς οι εργένηδες είπε «βρισκόμαστε πάντα σε διακοπές που δεν εκτιμούμε πόσο αξίζουν. Εσείς τις χαίρεστε τις συζυγικές διακοπές σας και σας είναι πολύτιμες γιατί δεν είναι και τόσο εύκολο να τις πάρετε».

Την ανήθικη αυτή άποψη συμμερίστηκε η πλειοψηφία των εργένηδων.

«Γνώρισα τα αγαθά του γάμου» είπε ένας από αυτούς, «και έπειτα την ελεύθερη ζωή αφού είμαι χωρισμένος. Αναγνωρίζω τίμια ότι ο γάμος δεν είναι παράδεισος. Μπορεί μάλιστα να γίνει και κόλαση (εδώ έπεσαν επιδοκιμαστικά κουνήματα του κεφαλιού από το γκρουπ των παντρεμένων). Όταν όμως έχει παντρευτεί κανείς την γυναίκα που του ταιριάζει είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και να βρει μια λύση. Κατά την γνώμη μου ο γάμος είναι μια μάχη και αξίζει ο κόπος να πολεμήσει κανείς».

Ένας από τους παντρεμένους που δεν είχε ακόμα ανοίξει το στόμα του άρχισε να γελά ειρωνικά.

«Θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος» είπε «γιατί όταν μιλά κανείς για γάμο οι λέξεις «μάχη» και «πόλεμος» αναφέρονται συνεχώς»,

«Κύριοι» πετάχτηκε ένας «συνάδελφος του εν όπλοις» κάποιας ηλικίας «ας μιλήσουμε σοβαρά. Το να μην παντρευτεί ένας άνδρας είναι αποτέλεσμα κάποιας εσωτερικής συγκρούσεως ή ενός κόμπλεξ και αναμφισβήτητα απόδειξη νευρώσεως. Στην ουσία ο νευρωτικός είναι και ανικανοποίητος. Εκπλήσσομαι που διαπιστώνω ότι τα επιχειρήματα υπέρ του γάμου τα εκφράζουν οι εργένηδες και αντίστροφα. Μήπως, λοιπόν, είμαστε νευρωτικοί και οι μεν και οι δε»;

Και η συζήτηση συνεχίστηκε για ώρα πολλή. Τα συμπεράσματα φίλες και φίλοι μου δικά σας.


της Στέλλας Σουρμελή