Σπύρος Μιχαλόπουλος:"Ό,τι μιμείται σωστά τη ζωή και το «μέσα» σου είναι δημιουργικό και ζωντανό"
Ένας σκηνοθέτης μεγάλων επιτυχιών, τηλεοπτικών και μη, που άφησε την ιδιαίτερή του πατρίδα και ήρθε στο νησί μας για νέες προκλήσεις. Προκλήσεις που φαίνεται τον ιντριγκάρουν.
Αυτός είναι ο Σπύρος Μιχαλόπουλος, που σήμερα ανοίγει την καρδιά του στη «ΓΥΝΑΙΚΑ».
Ε:Σπύρος Μιχαλόπουλος. Ποιο το βιογραφικό του;
Α:Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πρέβεζα, σε ένα πολύ ήσυχο και όμορφο περιβάλλον. Με την εσωτερική μετανάστευση, στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, βρεθήκαμε οικογενειακώς στην Αθήνα. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 έφυγα για σπουδές στην Πολωνία, όπου σκοπός μου ήταν να σπουδάσω χημικός μηχανικός, πράγμα που εγκατέλειψα αμέσως και ασχολήθηκα με τη σκηνοθεσία. Από εκεί γύρισα το 1982 και από το 1983 δουλεύω ακατάπαυστα στο χώρο του θεάματος έως σήμερα. Έχω σκηνοθετήσει τα πάντα. Από ταινίες μικρού μήκους, έως video clip και από διαφημιστικά, έως σειρές και θέατρο. Τα τελευταία δυο χρόνια βρίσκομαι και δουλεύω στην Κύπρο.
Ε:Το να ασχοληθείς με τη σκηνοθεσία ήταν κάτι που ήθελες από πάντα;
Α:Όχι. Ποτέ δεν ήξερα ότι η σκηνοθεσία διδάσκεται ή ασχολείσαι με αυτήν. Σίγουρα μου άρεσε να βλέπω πολύ σινεμά από μικρός και έφτιαχνα δικούς μου ήρωες και καταστάσεις. Ποτέ όμως δεν πίστευα ότι αυτό σπουδάζεται. Και εξακολουθώ να το πιστεύω. Ίσως μαθαίνεται η τεχνική ενός γυρίσματος. Αλλά η σκηνοθεσία δε σπουδάζεται, υπάρχει παντού. Δίπλα μας, είναι μέσα μας.
Ε:Μόνιμος κάτοικος Κύπρου τα τελευταία χρόνια. Γιατί;
Α:Πρωτοήρθα στην Κύπρο το1988 σαν βοηθός σκηνοθέτη σε ταινία μεγάλου μήκους. Η ιστορία το έφερε και μου προτάθηκε ένα εξαιρετικό σήριαλ πριν δυο χρόνια. Οι «Γυμνοί Άγγελοι». Αποφάσισα να κατέβω και να το κάνω. Αποδείχτηκε μεγάλη επιτυχία και παρέμεινα. Υστέρα ήρθε η «Πρεμιέρα» και έτσι παρέμεινα στην Κύπρο. Θέλω εδώ να σημειώσω ότι από την Ελλάδα έφυγα, ενώ είχα δουλειά την «ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ» και είχα πρόταση για άλλη σειρά. Οι «Άγγελοι» όμως με κέρδισαν και έτσι παρέμεινα εδώ.
Ε:Κάνε μας μια σύγκριση της τηλεόρασης της Ελλάδος με της Κύπρου;
Α:Η τηλεόραση είναι παντού ίδια. Εννοώ ότι γίνεται για τους ίδιους λόγους. Την τηλεθέαση και τη διαφήμιση. Άρα είναι ίδιος ο λόγος ύπαρξής της παντού. Οι συνθήκες αλλάζουν μόνο και οι διαδικασίες παραγωγής. Θεωρώ όμως ότι αυτό που χρειάζεται παντού είναι η θέληση και η ικανότητα. Αν αυτά τα δύο υπάρχουν, τότε γίνεται ένα πολύ απολαυστικό εργαλείο. Στην Ελλάδα τα πράγματα στην τηλεόραση ήταν διογκωμένα σε budget, αλλά όχι σε αποτέλεσμα. Στην Κύπρο είναι αντίστροφα. Διογκωμένα σε αποτέλεσμα, αλλά σε πολύ χαμηλά budget. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται πραγματικά πολύ μεγάλη ικανότητα στο να διαχειριστεί κάποιος σκηνοθέτης το όλο project. Και ευτυχώς κάποιοι συνάδελφοι εδώ το καταφέρνουν.
Ε:Πώς σε αντιμετωπίζουν οι Κύπριοι συνάδελφοί σου;
Α:Θα πρέπει να ρωτήσετε τους ίδιους. Αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ έως τώρα είναι ότι υπάρχει ένας αμοιβαίος σεβασμός. Όπως όμως συμβαίνει σε κάθε μικρή κοινωνία, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Με αυτό θέλω να πω ότι δεν ήρθα να πάρω το ψωμί κανενός. Ο καθένας έχει το στυλ του, τον τρόπο του και κυρίως την ηθική του. Όλοι στον ίδιο αγώνα τρέχουμε. Και είναι μαραθώνιος.
Ε:Ποια η άποψή σου για τους Κύπριους ηθοποιούς;
Α:Η πλειοψηφία είναι ταλαντούχοι, δουλευταράδες και αγωνιστές. Συνάντησα εδώ ηθοποιούς που σε άλλες καταστάσεις θα ήταν κοντά στην παγκόσμια επιτυχία. Η υπακοή τους και η αφοσίωσή τους είναι πραγματικά μοναδική.
Ε:Ποια η σχέση σου με τους ηθοποιούς σου;
Α:Δεν υπάρχουν ηθοποιοί ΜΟΥ. Υπάρχουν ηθοποιοί. Αν εννοείς τους ηθοποιούς που κατά καιρούς δουλεύω μαζί, τότε πρέπει να ομολογήσω ότι με συγκινούν. Μην ξεχνάμε ότι αυτοί θα κάνουν το όραμά μου εικόνα, πραγματικότητα. Αυτοί θα υποδυθούν αυτό που εγώ έχω στο μυαλό μου. Ένα δικό μου κόσμο, μια δικιά μου αλήθεια. Αυτόματα, λοιπόν, πρέπει να τους σέβομαι, να τους αγαπάω και να συμπεριφέρομαι όπως σε παιδιά. Τα παιδιά μου. Είμαι πολύ τυχερός στη ζωή μου που συνεργάστηκα με πραγματικά σπουδαίους ανθρώπους και που με άκουσαν και σεβάστηκαν. Θέλω να ελπίζω ότι αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον.
Ε:Κάποιοι λένε πως την καλή ερμηνεία την κάνει πρώτα το ταλέντο του ηθοποιού και κατά δεύτερο λόγο η σκηνοθετική καθοδήγηση. Ποια είναι η άποψη η δικιά σου;
Α:Τίποτε από τα δύο δε στέκει μόνο του. Στη δημιουργία ενός ρόλου ή ενός συνόλου, υπάρχει μια περίεργη μυστική συμφωνία. Ο ηθοποιός και εγώ θα ανοίξουμε τα «μέσα» μας, για να κατανοήσουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Θα μιλήσουμε πολύ, θα δουλέψουμε πολύ, θα καυγαδίσουμε αρκετά και δημιουργικά, αλλά θα είμαστε ευτυχισμένοι από αυτό που θα φτιάξουμε. Αυτό μετράει στη σχέση μας. Όλα γίνονται για ένα σκοπό. Και αυτός είναι πάνω από όλα. Δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσει κάτι από μόνο του. Ούτε εγώ μπορώ να κάνω μόνο ωραία πλάνα και να έχω αδιάφορες ερμηνείες, ούτε θα αναδειχτεί μια ερμηνεία από μόνη της, όσο καλή και να είναι, αν δεν «κολλάει» με το σύνολο. Είναι συλλογική δουλειά.
Ε:Δέχεσαι κάποιες παροτρύνσεις ή και εισηγήσεις από συνεργάτες σου;
Α:Πάντα και από όλους. Δε σημαίνει ότι θα τις υπακούσω απαραίτητα, αλλά σίγουρα θα τις σκεφτώ. Μην ξεχνάμε ότι ο σκηνοθέτης είναι λίγο Άρχων του Κόσμου. Αλλά ενός δικού του κόσμου. Όταν πρέπει να δημιουργήσεις αυτόν τον κόσμο δεν μπορείς να είσαι Τύραννος ή Δικτάτορας. Γιατί τότε τι κόσμο θα φτιάξεις; Πρέπει να πείσεις πρώτα τους γύρω σου, για να πείσεις και τον κόσμο που θα σε δει. Αν τραβήξεις μοναχικό δρόμο, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι το έργο σου σύντομα θα «τελειώσει» άδοξα.
Ε:Ξεχωρίζεις κάποια από τη δουλειά σου μέχρι σήμερα;
Α:Κάθε δουλειά είναι μοναδική. Έχω κάνει έξι σειρές μεγάλες έως τώρα, 4 θεατρικά και εκατοντάδες διαφημιστικά. Κάποιες από τις δουλειές αυτές με σημάδεψαν, όπως «Οι ΑΓΓΕΛΟΙ» ή «Η ΠΡΕΜΙΕΡΑ»… κάποιες με έκαναν και γέλασα όπως «Η ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ», άλλες με έμαθαν να γυρίζω με έναν ιδιαίτερο τρόπο όπως η «ΒΕΡΑ ΣΤΟ ΔΕΞΙ» και άλλες όπως «Ο ΕΡΩΤΑΣ» με έμαθαν να δουλεύω με μεγάλα ονόματα. Θα ξεχώριζα όμως μια δουλειά από όλες… Την επόμενη.
Ε:Έχεις σκηνοθετήσει και πολλά διαφημιστικά. Μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε μικρές ταινίες;
Α:Η διαφήμιση έχει έναν απαράβατο και σκληρό κανόνα. Την πώληση. Αυτό σημαίνει ότι όταν το προϊόν «πουλήσει», τότε η δουλειά πέτυχε. Για αυτό και δίνονται και πολλά μέσα, για να την κάνεις. Η επιτυχία ενός σκηνοθέτη είναι να ξέρει να πουλήσει την ιδέα του πελάτη, να την κάνει ελκυστική και να φέρει το προϊόν στον κόσμο. Εκεί είναι η δυσκολία και η πρόκληση. Η καλή ταινία δε φαίνεται στο βραβείο, αλλά στο ταμείο. Έτσι είναι η διαφήμιση και πιστέψτε με δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Έχω κάνει πάνω από 700 διαφημιστικά και υπερηφανεύομαι για όλα, γιατί πούλησαν.
Ε:ένε ότι οι ηθοποιοί είναι σαν μικρά παιδιά. Πόσο αλήθεια είναι αυτό;
Α:Ναι έτσι είναι, αλλά μην το δει κανείς ότι είναι εύκολο να κάνεις με παιδιά. Είναι σκληρά, κυνικά, ευαίσθητα, αφοσιωμένα, χαρούμενα, προσβάλλονται εύκολα, έχουν ανασφάλειες, έχουν διαταραχές… και αυτό τα κάνει μοναδικά και αναντικατάστατα. Οι ηθοποιοί έχουν όλα τα παραπάνω συν την έμφυτη σχιζοφρένεια. Όταν κατά καιρούς υποδύεσαι πιστά διαφορετικούς χαρακτήρες, αναμφίβολα διακατέχεσαι από σχιζοφρενικό σύνδρομο κι αυτό τους κάνει ενδιαφέροντες και αγαπητούς. Τους λατρεύω και τους αγαπώ για αυτό.
Ε:Η τέχνη και η τηλεόραση μπορούν να έχουν μια δημιουργική συνάντηση, που να οδηγήσει σε εποικοδομητική έμπνευση;
Α:Ό,τι μιμείται σωστά τη ζωή και το «μέσα» σου είναι δημιουργικό και ζωντανό. Η τέχνη έχει αυτό το χαρακτηριστικό. Η τηλεόραση είναι απλά το μέσον, δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Αν εννοείτε ότι γίνονται καλές δουλειές στην τηλεόραση, ναι γίνονται. Όπως και πολύ κακές.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ό,τι και να κάνεις πρέπει να το αγαπάς, όπως να σέβεσαι και το μέσον που χρησιμοποιείς.
Ε:Συγγραφή σεναρίου. Από πού εμπνέεσαι για τις ιστορίες σου;
Α:Θα αφήσω τα σενάρια στους σεναριογράφους και στους ειδικούς. Διαφωνώ ριζικά με τους σκηνοθέτες που γράφουν μόνοι τους τις δουλειές τους. Ο καθένας τη δουλειά του. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα επέμβει δημιουργικά. Αλλά τα σενάρια είναι για τους σεναριογράφους και η σκηνοθεσία για τους σκηνοθέτες. Δε θα γύριζα ποτέ σενάριο μου. Θα το έδινα στον κατάλληλο σκηνοθέτη.
Ε:Υπάρχουν καλά σενάρια σήμερα;
Α:Αναμφίβολα ναι. Όπως και πολύ κακά.
Ε:Την ελληνική τηλεόραση την έχουν κατακλύσει τουρκικά σήριαλ. Ποια η άποψή σου;
Α:Δε φταίνε τα τουρκικά σήριαλ για την κατάντια της ελληνικής τηλεόρασης, αλλά οι καναλάρχες που βρήκαν φτηνό προϊόν να γεμίσουν τις τρύπες τους. Είναι απαράδεκτη κατάσταση. Κανονικά θα έπρεπε να παραιτηθούν οι διευθυντές προγράμματος, αν υπάρχουν ακόμη, και να αφήσουν τη δουλειά σε λογιστές.
Ε:Πόσο σε ενδιαφέρουν τα νούμερα της AGB;
Α:Με ενδιαφέρουν, εφόσον είναι αντικειμενικά. Αφού δεν είναι, δε με αφορούν καθόλου.
Ε:Θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος. Τα ξεχωρίζεις; Και αν ναι, ποιο προτιμάς περισσότερο;
Α:Όλα είναι μέσα, για να εκφραστείς. Κάθε φορά θα διαλέγω και από ένα… Προσωπικά προτιμάω την αμεσότητα του θεάτρου, αλλά και τη σπουδαιότητα της εικόνας και του μοντάζ…
Ε:«Πόρτα Κλειδωμένη». Η νέα τηλεοπτική σειρά από το ΜΕΓΚΑ, την οποία θα σκηνοθετείς. Πες μας περισσότερα.
Α:Πρόκειται για μια υπέροχη δουλειά, που βασίζεται σε ένα γερό στόρι της Βίκυς Αλεξοπούλου. Είναι ένα κοινωνικό δράμα, που έχει σαν άξονες μυστικά και αδιέξοδους έρωτες. Είναι μια ιστορία που με συγκίνησε από τη διήγησή της και με γοήτευσε σαν κείμενο. Χαίρομαι πολύ για αυτό που θα έρθει και πιστεύω το ίδιο θα χαρεί και ο κόσμος.
Ε:Ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτή την εποχή;
Α:Ναι, συζητάω για θέατρο με αγαπημένους φίλους. Όπως και δυο ταινίες. Μια μικρού και μια μεγάλου μήκους.
Ε:Γιατί πιστεύεις σήμερα πολλά παιδιά θέλουν να ακολουθήσουν το χώρο του θεάματος; Τραγουδιστές ή ηθοποιοί;
Α:Κάποιοι από ταλέντο, κάποιοι από μόδα και κάποιοι από ψώνιο… Δυστυχώς η showbiz είναι ένα μεγάλο καζάνι που όλοι χωράνε, αλλά λίγοι μένουν.
Ε:Κάνεις σχέδια στη ζωή σου;
Α:Και βέβαια κάνω, αλλά με μέτρο. Μην ξεχνάτε ότι όταν εμείς οι άνθρωποι κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει…
Ε:Τι άλλο σε ενδιαφέρει, εκτός από το θέατρο και την τηλεόραση;
Α:Τα ταξίδια, οι συζητήσεις, η μουσική….
Ε:Σπύρο, έχεις πονέσει στη ζωή σου;
Α:Όχι περισσότερο από άλλους και όχι λιγότερο από άλλους. Ναι, έχω πονέσει και πόνεσα και κάποιους..
Ε:Έχεις φίλους από τον επαγγελματικό σου χώρο;
Α:Ναι, νομίζω ότι έχω. Και φαντάζομαι και εχθρούς.
Ε:Ποιο είναι το μότο σου;
Α:Όταν κλείσεις τα μάτια σου το βράδυ, κοίτα να χαμογελάς….
Συνέντευξη: Στέλλα Σουρμελή
0 comments