Τάσος Χαλκιάς "Ποτέ δε θα σταματήσω να νιώθω το θεατρίνο μέσα μου"

Ο Τάσος Χαλκιας, για μένα, είναι ένα ανήσυχο πνεύμα.
Αλλά και ένας απλός άνθρωπος της καθημερινότητάς μας και της διπλανής πόρτας.
 Φαίνεται, όμως, ότι κάποιοι ηθοποιοί με τα χρόνια δε γίνονται  μόνο καλύτεροι στο σανίδι, αλλά γίνονται καλύτεροι και ως άνθρωποι.
 Ακριβοθώρητη παρουσία, καλλιεργημένος, ειλικρινής και χαμηλών τόνων.
 Ένας καλλιτέχνης υψηλού επιπέδου, χωρίς ίχνος υπερηφάνειας, μας μίλησε για το θέατρο, την τηλεόραση, τους φόβους, το κοινό, την ανταμοιβή και τις ανασφάλειες που μπορεί να βιώσει ένας ηθοποιός.
 Δεν είναι απλό, τελικά, το να είσαι ηθοποιός με διάρκεια, όπως ο σημερινός μας φιλοξενούμενος.


Ε:Η Ελλάδα μας περνά δύσκολες στιγμές σε όλους τους τομείς.  Από άποψη καλλιτεχνική πώς είναι τα πράγματα;
Α:Το καλλιτεχνικό μέρος μιας χώρας δεν μπορεί παρά να αντικατοπτρίζει το πώς ζει η χώρα αυτή τη στιγμή. Η Ελλάδα έχει μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Τώρα πια, σε κάποια ηλικία ώριμη, σκέφτομαι ότι τα προβλήματα και είναι ίσως ακραίο αυτό που θα πω, αλλά έχει μια μεγάλη δόση αλήθειας, τα προβλήματα, λοιπόν, είναι οικονομικά και μόνο οικονομικά.  Νομίζω ότι αυτή η κρίση η οικονομική, την οποία κάποιοι άλλοι μάς την έφεραν, εμείς δε φέρουμε καμιά ευθύνη. Νομίζω ότι είναι κάτι πάρα πολύ ισχυρό που πλήττει τον κόσμο όλο.

Ε:Και όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις πλήττεται ο πολιτισμός.
Α:Ο πολιτισμός βεβαίως. Και το θέατρο είναι ένας τομέας του πολιτισμού μας πολύ σημαντικός που δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έδωσαν το φως του θεάτρου μέσα από τις τραγωδίες και τις κωμωδίες του Αριστοφάνη.

Ε:Εδώ και λίγα χρόνια έχετε τη δική σας δραματική σχολή.
Α:Είναι κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανος. Το επίτευγμά μου αυτό, το θεωρώ πολύ σπουδαίο και σημαντικό. Την ίδρυσα μετά από τον κόπο 41 χρόνων στο θέατρο. Μάλιστα με βρίσκει λίγο στην καμπή, αν θέλετε, ηλικιακά, αλλά και της θεατρικής μου ζωής.

Ε:Γιατί πιστεύετε πολλά παιδιά σήμερα θέλουν να ακολουθήσουν την υποκριτική ή το τραγούδι;
Α:Δε θα έλεγα ότι θέλουν να ακολουθήσουν την υποκριτική επί της ουσίας ή το τραγούδι επί της ουσίας. Θα έλεγα ότι θέλουν να γίνουν τραγουδιστές ή ηθοποιοί, έχοντας κατά νου ότι αυτό το πράγμα είναι κάτι εύκολο, ότι είναι κάτι που κατακτιέται πολύ γρήγορα και κάτι που θα τους καταξιώσει και θα τους κάνει πλούσιους πάρα πολύ γρήγορα. Είναι μια πολύ λανθασμένη γνώμη, γιατί και για να γίνεις τραγουδιστής, αλλά πολύ περισσότερο για να γίνει ηθοποιός,  χρειάζεται πάρα πολύς κόπος. Είναι ένα πολύ δύσκολο μονοπάτι, κακοτράχαλο και ανηφορικό, το οποίο δε σταματάει να ανεβαίνει ποτέ. Έχουνε λοιπόν μια λανθασμένη γνώμη ή λανθασμένη εικόνα, γιατί δεν μπορώ να πω ότι έχουν ακόμη άποψη τα νέα παιδιά, θα την αποκτήσουν πολύ αργότερα. Αυτή είναι η δουλειά μου μέσα στη σχολή, να διορθώσω αυτή τη λανθασμένη γνώμη, εάν τη συναντήσω μπροστά μου. 


Ε:Προσωπική μου άποψη είναι ότι χρόνο με το χρόνο γίνεστε καλύτερος.
Α:Αυτό είναι αλήθεια. Πραγματικά έχω ωριμάσει πολύ σαν καλλιτέχνης και πιστεύω ότι είναι η ώρα για να κάνω πράγματα, τα οποία μπορούν να φέρουν μια πολύ –πολύ σοβαρή σφραγίδα. Τηρουμένων των αναλογιών και όταν μας δοθούν οι ευκαιρίες.

Ε:Συνάδελφοί σας ηθοποιοί, ενώ κατακρίνουν την τηλεόραση, εντούτοις λαμβάνουν μέρος σε αυτήν και γίνονται πολύ γνωστοί. Ποια είναι η δική σας άποψη;
Α:Δεν ανήκω στους συναδέλφους που κατακρίνουν την τηλεόραση. Είναι γεγονός ότι η τηλεόραση είναι μια διαφορετική εργασία από την κύρια δουλειά μας, που είναι το θέατρο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως η τηλεόραση είναι ένα φτηνιάρικο μέσο. Ίσα-ίσα που είναι ένα μέσο που μας  μεταφέρει στο ευρύ κοινό, που μας παίρνει πολύ κοντά στον κόσμο που δεν έχει τη δυνατότητα να έρχεται να μας βλέπει στο θέατρο ή πολύ περισσότερο βρίσκεται μακριά από τα κέντρα θεάτρου, οπότε ίσως και να μην έχει τη δυνατότητα ποτέ να δει θεατρική παράσταση. Άρα η τηλεόραση μάς κάνει ένα πάρα πολύ μεγάλο καλό, ταξιδεύοντάς μας, έστω μέσα στο σπίτι του ανθρώπου αυτού, με την άνεσή του, να μπορέσει τουλάχιστον να γνωριστεί μαζί μας και εμείς με εκείνον. Μας έχει κάνει πολύ μεγάλο καλό η τηλεόραση, κακά τα ψέματα.

Ε:Τηλεόραση ή θέατρο;
Α:Δε θέλω να τα ξεχωρίσω. Δουλειά είναι και το ένα, δουλειά και το άλλο. Απλά είναι λίγο διαφορετική δουλειά. Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω, αν θέλετε, συμβολικά και εντός εισαγωγικών το επίθετο, «δυσκολότερο» το θέατρο, λίγο δυσκολότερη η τηλεόραση. Από πλευράς ηθοποιού εννοώ.

Ε:Ποιος είναι ο Τάσος Χαλκιάς;
Α:Θα μπορούσα να το πω με μερικές κουβέντες, όσο και αν το έχω μετανιώσει ορισμένες φορές. Είμαι ένας πάρα πολύ ανοικτός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος ανοικτό βιβλίο. Δεν μπορώ να κρυφτώ. Ό,τι σκέφτομαι και ό,τι νιώθω βγαίνει στα μάτια μου και στο πρόσωπό μου, άρα δεν μπορώ να ψεύδομαι και να λέω ψέματα. Αυτό μου έχει στοιχίσει πολλές φορές αρνητικά. Πιστεύω ότι σε όλη αυτή την πορεία που έκανα, όλα αυτά τα χρόνια στο θέατρο, ανεξαρτήτως αν ο καλλιτέχνης πάντα είναι πεινασμένος και ποτέ χορτασμένος, γιατί πάντα υπάρχουν πράγματα που δεν τα έχει προλάβει, που δεν τα έχει κάνει, εγώ θεωρώ ότι ξεδίψασα αρκετά στο θέατρο. Και δε μιλάω για το φαγητό. Στο φαί είναι το «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Πολλές φορές ήταν καλό το φαί. Δεν ήταν ίσως πολύ, αλλά ήταν καλό.  Είμαι ολίγον διψασμένος για ορισμένα πράγματα, που θα ήθελα να προλάβω να τα κάνω.

Ε:Ποια είναι η σχέση σας με τα χρήματα;
Α:Είναι πάρα πολύ κακή. Ουδέποτε τα εκτίμησα, για αυτό και ποτέ δεν τα είχα. Παρόλο που από τα χέρια μου πέρασαν χρήματα.

Ε:Τι είναι «δήθεν» για σας στο χώρο σας;
Α:Οι άνθρωποι οι οποίοι καταφεύγουν στην υπερβολική αλαζονεία. Νομίζω είναι πάρα πολύ «δήθεν» όλοι αυτοί. Κρύβουν κάποια κόμπλεξ, κάποιες αδυναμίες από κάτω και κάποιες τρομερές ανασφάλειες.

Ε:Υπάρχει φιλία στο δικό σας το χώρο;
Α:Πολύ πάρα πολύ.

Ε:Έχετε φίλους;
Α:Έχω αποκτήσει δυο φίλους μέσα από το θέατρο. Τον κουμπάρο μου, τον Θάνο Καλιώρα και τον αδελφικό μου φίλο, τον Γιώργο Παρτσαλάκη.

Ε:Έχετε πονέσει στη ζωή σας;
Α:Πολύ, πάρα πολύ. Και εν πάση περιπτώσει, επειδή ο πόνος είναι κάτι εντελώς προσωπικό, νομίζω ότι ο άνθρωπος στον οποιονδήποτε ψυχολογικό του πόνο, γιατί ο πόνος ο σωματικός μπορεί και να μην κρύβεται και κάποιοι θα σε συνδράμουν σε αυτό, αλλά ο ψυχικός πόνος, επειδή μπορεί και να κρύβεται, είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση. Σε αυτή την προσωπική υπόθεση, λοιπόν, έχω θυσιάσει πολλά πράγματα.

Ε:Λέτε ψέματα και αν ναι, σε ποιες περιπτώσεις;
Α:Υπάρχουν κάποια κατά συνθήκη, θα τα έλεγα, ψεύδη. Μάλιστα  ένας Άγγλος συγγραφέας έχει συγκεντρώσει αυτά τα κατά συνθήκη ψεύδη σε βιβλίο, ένα πραγματικά αξιόλογο βιβλίο, το οποίο πρέπει να διαβάσουν οι Έλληνες, για να δούνε ποιο είναι το ψέμα και ποιο είναι το ψεματάκι. Ποιο είναι δηλαδή εκείνο που κοστίζει, όταν θα το πεις και ποιο είναι εκείνο που πραγματικά είναι ανώδυνο. Τα κατά συνθήκη ψεύδη είναι λοιπόν πολλές φορές που και εγώ τα χρησιμοποιώ. Π.χ. είναι ας πούμε ανεπιθύμητη για μένα μια διασκεδαστική βραδιά, στην οποία πρέπει να συμμετάσχω οπωσδήποτε και εγώ δεν έχω την όρεξη να το κάνω. Προφασίζομαι, λοιπόν, κάποια κακή διάθεση ή κάποιο μικρό πρόβλημα υγείας και δεν πηγαίνω. Τέτοια ψέματα λέω συχνά.

Ε:Ποια είναι η άποψή σας στο θέμα της απιστίας σε μια σχέση ή σε ένα γάμο;
Α:Θα έλεγα το εξής. Οπουδήποτε υπάρχει μεγάλη και ουσιαστική αγάπη, αγάπη η οποία έχει αντέξει στο χρόνο και έχει σφυρηλατηθεί μέσα από πόνο και από κάματο, δεν πιστεύω ότι κανείς μπορεί να απιστήσει απέναντι σε κάτι τέτοιο. Το να κάνεις μικροαμαρτήματα, αν θέλετε, μπορεί και να μας προκύψει από την καθημερινότητα της ζωής και ίσως από αδυναμία, γιατί άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε. Αλλά από την άλλη μεριά, οτιδήποτε μπορεί να έχει πραγματικά μεγάλη συνέπεια ως προς το άπιστον της πράξης απέναντι στη φιλιά, απέναντι στον έρωτα, απέναντι στη βαθειά αγάπη, είμαι πολέμιος και πολύ ενάντιος σε κάτι τέτοιο. Όμως, έχω μικροαμαρτάνει, οφείλω να το ομολογήσω, απέναντι στην συζυγική στέγη.

Ε:Είστε από τους ανθρώπους που κρατάνε μέσα τους αρκετά πράγματα και κάποια στιγμή γίνεται η έκρηξή σας ή το δείχνετε αμέσως;
Α:Πολλές στιγμές καταπίνω πράγματα, όσο και αν είμαι ανοικτό βιβλίο, όταν θέλω από κάπου να κρυφτώ, μπορώ και να κρυφτώ.
 Όμως δε σημαίνει ότι κρατάω μέσα μου πληγές που θα τις αφήσω κάποια στιγμή να με καταρρακώσουν ή αν θέλετε να με κάνουν να φτάσω σε ένα σημείο έκρηξης. Όχι, σε καμία περίπτωση. Αν κάτι το καταπιώ, το κατάπια και τελείωσε. Δεν πρόκειται να ξαναβγεί στην επιφάνεια ποτέ.

Ε:Πώς ήταν η ζωή σας μέχρι σήμερα;
Α:Αν θέλω να τη βάλω ποσοστιαία τη ζωή μου, ήταν πολύ περισσότερες οι δυσκολίες και δυστυχώς ακόμη εξακολουθώ να μην έχω τις ευκολίες. Δεν μπορώ να πω ότι μου χαρίστηκε τίποτα. Οτιδήποτε και αν κέρδισα, το κέρδισα με πολύ μεγάλο κόπο με πολύ μεγάλο ιδρώτα και το κέρδισα κυριολεκτικά με την προσωπική μου εργατικότητα και τίποτα άλλο.

Ε:Σκεφτήκατε κάποια στιγμή να σταματήσετε αυτό που κάνετε;
Α:Όχι-όχι ποτέ. Όσο αντίξοες και αν ήταν οι συνθήκες, μερικές φορές. Όσο και αν με «έφτασαν στο αμήν», ποτέ δε θα σταματήσω να νιώθω το θεατρίνο μέσα μου. Ποτέ δε θα σταματήσω να ανεβαίνω επάνω στο παλκοσένικο. Ποτέ δε θα σταματήσω ό,τι μπορώ να κάνω πάνω στη σκηνή για τους συνανθρώπους μου, να το κάνω.


Συνέντευξη: Στέλλα Σουρμελή