ΧΑΡΗΣ ΚΚΟΛΟΣ: «Η ζωή μου είναι στο σπίτι μου, με την οικογένειά μου»

Όταν μιλήσεις με το Χάρη Κκολό, θα διαπιστώσεις ότι είναι ένας υπέροχος νέος άνθρωπος. Αφιερωμένος στην τέχνη του, αλλά πάνω από όλα στην οικογένειά του. Με ευαισθησίες και ψυχή μικρού παιδιού, με αξίες και ιδανικά.
Αξίζει το χειροκρότημα και την υποστήριξή μας, γιατί πρώτα απ' όλα αποτελεί μια κατηγορία τίμιων και ρομαντικών αγωνιστών της ζωής, που όλο και περισσότερο σπανίζει στις μέρες μας.


Ε:Τι ωθεί έναν άνθρωπο να βγει στο σανίδι;
Α:Εάν δεν το νιώσεις, δεν μπορείς να το περιγράψεις. Η θεατρική σκηνή είναι ένα πράγμα πολύ περίεργο. Μπορεί να σε εξυψώσει και να σε κάνει να νιώθεις Θεός, αλλά μπορεί να σε ρουφήξει και να σε εξαφανίσει. Αυτή είναι και η μαγεία του σανιδιού  πιστεύω. Γι’ αυτό και πολλοί δεν το αντέχουν ή δεν τους αντέχει και είτε σταματούν το θέατρο, είτε δε θέλουν να κάνουν θέατρο, είτε δεν μπορούν.

Ε:Πώς επιλέγεις τον κάθε ρόλο σου;

Α:Τα τελευταία 2 χρόνια είμαι στο δυναμικό του ΘΟΚ. Οι σκηνοθέτες, σύμφωνα με το έμψυχο υλικό του οργανισμού, επιλέγουν τους ηθοποιούς που θέλουν για τις παραστάσεις τους. Άρα δεν έχουμε και την πολυτέλεια της επιλογής κάποιου ρόλου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό. Κάθε άλλο. Ο άρχων της παράστασης είναι ο σκηνοθέτης και αυτός ξέρει καλύτερα. Έτσι λειτουργεί το παγκόσμιο θέατρο, εκτός και εάν είσαι ο διευθυντής κάποιου θεάτρου και παράλληλα ηθοποιός σε αυτό, τότε έχεις την πολυτέλεια της επιλογής. 

Ε:Έχεις περάσει και από την τηλεόραση και από το θέατρο. Ενώ όλοι βλέπουμε τηλεόραση, την κατακρίνουμε. Και οι ηθοποιοί ενώ την κατακρίνουν, παίζουν; Τι έχεις να πεις για αυτό;

Α:Εγώ τότε ίσως να είμαι η εξαίρεση. Δεν κατακρίνω την τηλεόραση. Ίσα- ίσα τη γουστάρω και την υπερασπίζομαι. Έχει να κάνει με τη θέαση υπό άλλη μορφή και την επικοινωνία με τον κόσμο. Όταν δε γίνονται και καλές δουλειές στην τηλεόραση, τότε αυτόματα μετατρέπεται σε μέσο έκφρασης και επαφής με τον απλό κόσμο.

Ε:Ποια η ουσιαστική διαφορά με το θέατρο;

Α:Η πιο ουσιαστική της διαφορά με το θέατρο είναι ότι στο ένα ο θεατής βλέπει το θέαμα ζωντανά και στο άλλο μαγνητοσκοπημένα μέσω του δέκτη του, της τηλεόρασης. Εάν θα εμβαθύνουμε στις διαφορές, τότε αυτές είναι πολλές.

Ε:Η ενέργεια του κοινού παίζει ρόλο; Υπάρχει καλό και κακό κοινό;

Α:Η ενέργεια του κοινού παίζει πρωτεύοντα ρόλο σε μια παράσταση. Εάν παίρνεις την αύρα και την ενέργεια του κόσμου που σε παρακολουθεί, τότε πραγματικά απογειώνεσαι. Είναι μια σχέση αμφίπλευρη. Δίνεις στον κόσμο και εάν το δώσεις σωστά, τότε στο επιστρέφει, γεμίζεις και ξανά και ξανά και ξανά. Κακό κοινό δεν πιστεύω να υπάρχει. Μπορεί, όμως, να βρεθεί στο θέατρο μια παρέα 3 άτομα και να απογειώσει την παράσταση και το αντίθετο. Συνήθως, όμως, λέμε ότι υπάρχουν κακές παραστάσεις και όχι κακό κοινό.

Ε:Υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ ενός ζευγαριού ηθοποιών;

Α:Σπίτι μου πάντως όχι. Έχουμε μια πολύ καλή επαγγελματική σχέση με τη Μαρία και πάντα χαίρεται και επιβραβεύει ο ένας την επιτυχία του αλλού και προσπαθούμε να αμφιβελτιωνόμαστε. Έχω ακούσει, όμως, ζευγάρια ηθοποιών που είχαν μεγάλο πρόβλημα. Αυτά είναι κόμπλεξ πιστεύω. Η ζωή μας δεν είναι στην εργασία μας, αλλά στο σπίτι μας πιστεύω. 

Ε:Με τη δημοσιότητα που δίνεται στο όνομά σου, πώς το διαχειρίζεσαι;

Α:Ούτε ζέστη, ούτε κρύο. Όπως ήμουν πριν γίνω ηθοποιός, έτσι και τώρα. Δεν έχω αλλάξει καθόλου και όσοι με ξέρουν αυτό λένε (νομίζω δηλαδή ). Απλά μερικές φορές το εκμεταλλεύομαι προς το καλό των άλλων. Π.χ. σε μια φιλανθρωπική οργάνωση ή σε κάποιο έρανο ή σε μια επίσκεψη σε άρρωστα μωρά που θα τους δώσει λίγη χαρά να δουν κάποιο ηθοποιό από κοντά. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Ε:Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;

Α:Η απόλυτη ευτυχία για μένα είναι η κόρη μου.
Για μένα η δική μου ευτυχία δεν είναι ούτε το θέατρο, ούτε η τηλεόραση. Η ζωή μου είναι στο σπίτι μου, με την οικογένειά μου. Το θέατρο είναι η εργασία μου. Προσπαθώ μεν να κάνω την εργασία μου όσο καλυτέρα μπορώ, αλλά η ζωή μου είναι στο σπίτι μου.

Ε: Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σου;

Α:Αγχώνομαι εύκολα. Πολύ εύκολα όμως. Αγχώνομαι για ασήμαντα πράγματα και πρέπει επιτελούς να βρω τον τρόπο να το καταπολεμήσω.

Ε: Τι φοβάσαι περισσότερο και γιατί;
Α:Τις αρρώστιες.

Ε: Τι απεχθάνεσαι περισσότερο;

Α:Με θυμώνει πολύ η ειρωνεία. Το ψέμα όχι τόσο, αλλά την ειρωνεία δεν την αντέχω. Και με θυμώνουν πολύ οι δήθεν συνάδελφοί μου και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί.

Ε: Αν μπορούσες ν’ αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, ποιο θα ήταν και γιατί;

Α:Εάν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, σίγουρα δε θα ξεκινούσα το κάπνισμα. Τώρα δίνω μάχη να το σταματήσω. Για τα άλλα ρωτάτε τη Μαρία.

Ε: Τι εκτιμάς περισσότερο στους φίλους σου;

Α:Ο φίλος ο καλός, πρέπει να είναι ειλικρινής και αληθινός. Αυτό που έχει να πει, πρέπει να στο πει. Διαφορετικά δεν είναι πραγματικός φίλος.

Ε: Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;

Α:Όταν δεν είμαι στο θέατρο ή στα γυρίσματα ή σπίτι με την κόρη μου, πηγαίνω με ένα φίλο, τον Παύλο, για κυνήγι ή σκοπευτήριο. Με ξεκουράζει και με φορτίζει. 

Ε: Εάν συναντούσες το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;

Α:<<Πες μου τους αριθμούς του λόττο, ρε κουμπάρε, τζιαί θα πιάσω μόνο όσα χρωστώ στες τράπεζες. Τα αλλά θα τα δώκω στα μωρά που έχουν ανάγκη, ορκίζομαι σου το>>.

Ε:Ποιο είναι το μότο σου;
Α:Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο άνθρωπος. (Ευριπίδης)




Συνέντευξη:Στέλλα Σουρμελή