Λάθη γονέων!

Αποκωδικοποιήστε την ψυχολογία του παιδιού σας...

Οι περισσότεροι γονείς συμπεριφέρονται με τρόπους που δε βοηθούν την ομαλή, ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού, αγνοώντας τις περισσότερες φορές τις ιδιαιτερότητες της παιδικής ψυχής. Σταματήστε να πιστεύετε ότι θα κάνετε τα πάντα τέλεια. Τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι, γι’ αυτό φροντίστε να μαθαίνετε από τα λάθη σας και να μην τα επαναλαμβάνετε. Προσέξτε, ακούστε και κατανοήστε τα παιδιά σας. Μόνο έτσι εκείνα και εσείς θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι!

Ας δούμε μερικά από τα πιο συνηθισμένα λάθη που κάνουν στην καθημερινότητά τους οι γονείς:
1.    Βάζουμε σταθερά όρια!
Το παιδί χρειάζεται όρια στη συμπεριφορά, για να μπορέσει να προσαρμοσθεί στην κοινωνική ζωή. Αν δε μάθει να συντονίζεται στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος, θα έχει πάντοτε στη μετέπειτα ζωή του δυσκολίες προσαρμογής.
2.    Δεν το αντέχω άλλο!
Το παιδί δεν έχει τη δυνατότητα να μπει στη θέση σου και να σε καταλάβει. Αν είσαι κουρασμένος ή νευριασμένος, το παιδί δεν ευθύνεται γι’ αυτό. Αφιέρωσέ του, λοιπόν, όχι τόσο ποσοτικό, αλλά ποιοτικό χρόνο. Δείχνε του αγάπη και παίξε μαζί του.
3.    Επέτρεψε του να κάνει αυτό που νιώθει!
Όταν βγάλεις το παιδί βόλτα σε ένα χώρο για παιχνίδι, επέτρεψε του να κινηθεί ελεύθερα. Άστο να ζήσει, να είναι ο εαυτός του, να πειραματιστεί. Αν δεν κινδυνέψει, δε θα μάθει. Εξήγησε στο παιδί ότι είναι καλό να απομακρύνεται από κοντά σου και ότι είναι αναπόφευκτο να πέφτει ή να χτυπά ή να συγκρούεται με τα άλλα παιδάκια. Πρόσεχε το από απόσταση, χωρίς να επεμβαίνεις συνέχεια.
4.    Συνέπεια σε αυτά που λέμε!
Αν δεν τηρείς το λόγο σου, το παιδί ζει σε ένα περιβάλλον το οποίο δεν μπορεί να εμπιστευτεί. Δημιουργούνται μέσα του αισθήματα ανασφάλειας και επιπλέον μαθαίνει να είναι το ίδιο ανεύθυνο.
5.    Μην το συγκρίνεις με άλλα παιδιά!
Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του χαρίσματα και αξιοποιεί τις δυνατότητές του στο βαθμό που μπορεί. Αντί να συγκρίνω το παιδί μου με άλλα παιδιά, είναι προτιμότερο να ενισχύω κάθε φορά αυτό που μπορεί να πετύχει.
6.    Το ξύλο δε βγήκε από τον παράδεισο!
Συνήθως δε χτυπάμε για να παιδαγωγήσουμε, αλλά για να εκφράσουμε την αναστάτωση και το θυμό μας. Κανείς δε γίνεται καλύτερος με τη βία. Το ξύλο δεν εμπνέει σεβασμό, αλλά φόβο. Τραυματίζει την αυτοπεποίθηση, διαταράσσει τις προσωπικές σχέσεις, διδάσκει τη βία και όχι τον αυτοέλεγχο.
7.    Αντιμετώπισε το δικό σου θυμό!
Πώς είναι δυνατό να φέρομαι με τόσο άσχημο τρόπο στο παιδί μου, ενώ το αγαπώ τόσο πολύ;
Αντί να κατηγορείς τον εαυτό σου, χρειάζεται να προσπαθήσεις να αλλάξεις τον τρόπο της ζωής σου. Ίσως χρειάζεται να ξεκουράζεσαι περισσότερο, να βρεις ελεύθερο χρόνο, να βελτιώσεις την επικοινωνία με τον (την) σύζυγο ή να αναζητήσεις νόημα ζωής σε δημιουργικές δραστηριότητες έξω από το σπίτι. Όταν δεν είμαστε ευχαριστημένοι από τη ζωή μας, είναι δύσκολο να εφαρμόζουμε τους σωστούς κανόνες της παιδαγωγικής που θα θέλαμε.
8.    Τα παιδιά δε λένε ψέματα συνειδητά!
Όταν είναι πολύ μικρό, δε λέει ψέματα με τον τρόπο που το κάνει κάποιος μεγάλος, απλά καλλιεργεί τη φαντασία του. Το μικρό παιδί δεν έχει την πρόθεση να αποκρύψει την αλήθεια, για να εξαπατήσει τους άλλους. Εξήγησέ του ευγενικά ότι όταν λέει «ψέματα», οι άλλοι δε θα το πιστεύουν, ακόμη και όταν λέει αλήθεια και δε θα το εμπιστεύονται. Επιβράβευσέ το όταν λέει την αλήθεια και μη δίνεις προσοχή και ενδιαφέρον στα ψέματα.
9.    Μην το αφήνεις να χτυπιέται, δείχνοντας αδιαφορία!
Μην επιζητάς τη σύγκρουση και τη λύση μέσα από επίμονο διάλογο. Μείνε ήρεμος, πάρε το αγκαλιά, πήγαινε το σε ένα ήσυχο μέρος και με αγάπη εξήγησέ του ότι μόλις νιώσει καλύτερα, μπορεί να σηκωθεί. Προσπάθησε να καταλάβεις τι έγινε. Εξήγησέ του αργότερα ότι αυτός δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να διαμαρτύρεται και πως αν επαναληφθεί θα έχει συνέπειες.
10.    Ένα άτακτο παιδί είναι εξίσου καλό με ένα ήσυχο παιδί!
Μερικά φυσιολογικά παιδιά αισθάνονται την ανάγκη να είναι συνεχώς σε κίνηση. Δεν επιλέγουν επίτηδες αυτή τη συμπεριφορά, αλλά συγκεκριμένες νευρο - ορμονικές λειτουργίες του σώματος, σε συνδυασμό με καταπιεστικές συνθήκες του περιβάλλοντος, τα εξωθούν στην υπερκινητικότητα. Τα παιδιά αυτά που διαθέτουν περισσή ενεργητικότητα χρειάζονται κατάλληλο χώρο και άφθονο χρόνο, για να εκτονωθούν. Η επαφή και το παιχνίδι έξω στη φύση είναι το καταλληλότερο περιβάλλον…

   
Αθηνά Βαλανίδου, (ΒΑ)  Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης, (ΜΑ) Ειδική Εκπαίδευση, (ΜΑ) Journalism and Management